język polski informatyka język niemiecki historia biologia matematyka fizyka chemia informatyka religia wychowanie fizyczne geografia wos edukacja dla bezpieczeństwa język angielski

klasa 8

fizyka

Przedmiotowy system oceniania

FIZYKA

Klasa 8

Przedmiotowy system oceniania na lekcjach fizyki

(w tym w klasach dwujęzycznych)

 

Formy oceniania ucznia

 

Wypowiedzi ustne:

Referowanie omówionego materiału, rozwiązywanie zadań rachunkowych
i problemowych na forum klasy, prezentacja zadanego zagadnienia oraz aktywny udział w zajęciach lekcyjnych.

Wypowiedzi pisemne

Sprawdziany, kartkówki obejmujące materiał z trzech lub czterech ostatnich lekcji
i zadań rachunkowych, praca domowa, samodzielnie przygotowany referat z zakresu wykraczającego poza treści obowiązkowe.

Opanowanie czynności praktycznych:

wykonanie i omówienie na forum klasy przygotowanego doświadczenia fizycznego, wykonanie modelu, przyrządów do doświadczeń i innych pomocy naukowych.

 

 

Wymagania edukacyjne

 

Konieczne (K) – na ocenę dopuszczającą:

Uczeń:

- ma braki w wiadomościach i umiejętnościach określonych programem nauczania, ale braki te nie przekreślają możliwości dalszego kształcenia,

- zna podstawowe prawa, zjawiska, pojęcia, wielkości fizyczne oraz ich jednostki miar,

- potrafi z pomocą nauczyciela wykonać proste doświadczenie fizyczne,

W zakresie nauczania dwujęzycznego: reaguje na proste polecenia nauczyciela, rozumie częściowo proste treści, stara się przyswoić poznane podczas lekcji podstawowe terminy w języku angielskim.

 

Podstawowe (P)  - (K+P) na ocenę dostateczną:

Uczeń:

- opanował w podstawowym zakresie wiadomości i umiejętności określone programem

nauczania,

- potrafi zastosować wiadomości do rozwiązywania zadań z pomocą nauczyciela,

- potrafi wykonać proste doświadczenie fizyczne z pomocą nauczyciela,

- zna podstawowe wzory i jednostki wielkości fizycznych.

W zakresie nauczania dwujęzycznego: reaguje na polecenia nauczyciela, rozumie proste treści, wykazuje się znajomością poznanych podczas lekcji podstawowych terminów
w języku angielskim, stara się wykonywać proste zadania z wykorzystaniem języka angielskiego.

 

Rozszerzające (R) – (K+P+R) – na ocenę dobrą:

Uczeń:

- opanował w dużym zakresie wiadomości i umiejętności określone programem nauczania,

- poprawnie stosuje wiadomości do rozwiązywania typowych zadań lub problemów,

- potrafi wykonać zaplanowane doświadczenie z fizyki, rozwiązać proste zadanie lub

  problem

W zakresie nauczania dwujęzycznego: reaguje poprawnie na polecenia nauczyciela, rozumie większość treści, zna terminy w języku angielskim poznane podczas lekcji, wykonuje proste zadania z wykorzystaniem języka angielskiego.

 

 

Dopełniające (D) – (K+P+R+D) – na ocenę bardzo dobrą:

Uczeń:

- w pełnym zakresie opanował wiadomości i umiejętności programowe,

- zdobytą wiedzę potrafi zastosować w nowych sytuacjach,

- jest samodzielny – korzysta z różnych źródeł wiedzy,

- potrafi zaplanować i przeprowadzić doświadczenia fizyczne,

- rozwiązuje samodzielnie zadania rachunkowe i problemowe.

W zakresie nauczania dwujęzycznego: reaguje poprawnie na polecenia nauczyciela, rozumie treści, zna i posługuje się terminologią w języku angielskim, wykonuje zadania
i ćwiczenia z wykorzystaniem języka angielskiego. W sposób komunikatywny i poprawny wykorzystuje język angielski opisując wzory, prawa i zjawiska fizyczne.

 

Wykraczające (W) – (K+P+R+D+W) na ocenę celującą:

Uczeń:

- posiada wiadomości i umiejętności wykraczające poza program nauczania,

- potrafi stosować wiadomości w sytuacjach nietypowych (problemowych),

- umie formułować problemy i dokonuje analizy lub syntezy nowych zjawisk

- umie rozwiązywać problemy w sposób nietypowy,

- rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności.

- jest laureatem kilku konkursów międzyszkolnych (I, II, III miejsce) lub konkursów rejonowych, wojewódzkich i ponad wojewódzkich (I, II, III miejsce lub wyróżnienie).

W zakresie nauczania dwujęzycznego: spełnia wymagania na ocenę bardzo dobrą,
a ponadto wykazuje się inicjatywą w wykorzystaniu języka angielskiego podczas lekcji,
w zadaniach domowych, prezentacjach, itp. Samodzielnie korzysta ze źródeł wiedzy przedmiotowej w języku angielskim.

 

 

W przypadku ucznia z opinią o dostosowaniu wymagań edukacyjnych wszystkie powyższe wymogi ulegają modyfikacji w zależności od stwierdzonych przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną deficytów.

 

  1. Kryteria ocen prac pisemnych są zgodne z przyjętym WSO.

 

  1. Ocena semestralna i roczna nie są średnią arytmetyczną ocen uzyskanych
    w semestrze.
    Największą wagę przy jej ustalaniu mają oceny ze sprawdzianów, mniejszą wagę mają kartkówki i odpowiedzi ustne, najmniejszą zaś oceny uzyskane z pozostałych form oceniania (aktywność na lekcji, referaty, zadania domowe itd.). Ocena na koniec roku jest wystawiana na podstawie wszystkich ocen cząstkowych uzyskanych przez ucznia
    w trakcie roku szkolnego.
  2. Każdy uczeń ma obowiązek prowadzić zgodnie ze wskazówkami nauczyciela zeszyt przedmiotowy.
  3. Uczeń ma prawo poprawić ocenę ze sprawdzianu. Oceny poprawiane są na konsultacjach lub w terminie wyznaczonym przez nauczyciela, do dwóch tygodni od otrzymania wyników sprawdzianu. Obie oceny uzyskane przez ucznia są uwzględniane przy wystawianiu oceny semestralnej lub na koniec roku.
  4. Uczeń nieobecny na sprawdzianie z przyczyn usprawiedliwionych ma obowiązek napisać go w terminie uzgodnionym z nauczycielem.
  5. Nieobecność ucznia na lekcji zobowiązuje go do uzupełnienia materiału we własnym zakresie.
  6. Uczeń ma prawo być nieprzygotowanym do lekcji raz w semestrze w przypadku realizowania przedmiotu w wymiarze jednej godziny tygodniowo lub dwa razy
    w przypadku wymiaru dwóch godzin tygodniowo. Nieprzygotowanie do zajęć należy zgłosić nauczycielowi od razu na początku lekcji. Każde kolejne nieprzygotowanie do lekcji po wykorzystanym limicie lub zgłoszenie nieprzygotowania w trakcie zajęć wiąże się
    z wystawieniem oceny niedostatecznej.
  7. Uczeń, który otrzymał ocenę niedostateczną w I semestrze, ma obowiązek zgłosić się do nauczyciela w celu ustalenia terminu i formy zaliczenia semestru.

 

 

KLASY DWUJĘZYCZNE

 

1.W klasach dwujęzycznych minimum 30% materiału jest realizowane w języku angielskim.

 

2.Zgodnie z przyjętymi metodami nauczania w klasach dwujęzycznych, w ramach nauki fizyki w języku angielskim, będą podawane wybrane, kluczowe terminy fizyczne w języku angielskim wraz z polskim odpowiednikiem.

 

3.Dodatkowo będą wymagane od uczniów proste wypowiedzi na temat wybranych zagadnień fizycznych, jak również podsumowanie materiału będzie realizowane w języku angielskim.

 

4.Na sprawdzianach pisemnych minimum 10% zadań będzie w języku angielskim.

 

  • Zasady ogólne:
  1. Na podstawowym poziomie wymagań uczeń powinien wykonać zadania obowiązkowe (łatwe – na stopień dostateczny i bardzo łatwe – na stopień dopuszczający). Niektóre czynności ucznia mogą być wspomagane przez nauczyciela (np. wykonywanie doświadczeń, rozwiązywanie problemów; na stopień dostateczny uczeń wykonuje je pod kierunkiem nauczyciela, a na stopień dopuszczający – przy pomocy nauczyciela lub innych uczniów).
  2. Czynności wymagane na poziomach wymagań wyższych niż poziom podstawowy uczeń powinien wykonać samodzielnie (na stopień dobry – niekiedy może korzystać z niewielkiego wsparcia nauczyciela).
  3. W przypadku wymagań na stopnie wyższe niż dostateczny uczeń wykonuje zadania dodatkowe (na stopień dobry – umiarkowanie trudne; na stopień bardzo dobry – trudne).
  4. Wymagania umożliwiające uzyskanie stopnia celującego obejmują wymagania na stopień bardzo dobry, a ponadto wymagania wykraczające poza obowiązujący program nauczania (uczeń jest twórczy, rozwiązuje zadania problemowe w sposób niekonwencjonalny, potrafi dokonać syntezy wiedzy, a na tej podstawie sformułować hipotezy badawcze i zaproponować sposób ich weryfikacji, samodzielnie prowadzi badania o charakterze naukowym, z własnej inicjatywy pogłębia wiedzę, korzystając z różnych źródeł, poszukuje zastosowań wiedzy w praktyce, dzieli się wiedzą z innymi uczniami, osiąga sukcesy w kilku  konkursach pozaszkolnych ( I, II, III miejsce ) a także w konkursach rejonowych , wojewódzkich i ponad wojewódzkich (I, II, III miejsce lub wyróżnienie)

 

Wymagania ogólne – uczeń:

  • wykorzystuje pojęcia i wielkości fizyczne do opisu zjawisk oraz wskazuje ich przykłady w otaczającej rzeczywistości,
  • rozwiązuje problemy z wykorzystaniem praw i zależności fizycznych,
  • planuje i przeprowadza obserwacje lub doświadczenia oraz wnioskuje na podstawie ich wyników,
  • posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy materiałów źródłowych, w tym tekstów popularnonaukowych.

 

Ponadto uczeń:

  • sprawnie się komunikuje,
  • sprawnie wykorzystuje narzędzia matematyki,
  • poszukuje, porządkuje, krytycznie analizuje oraz wykorzystuje informacje z różnych źródeł,
  • potrafi pracować w zespole.

 

 

 

  • Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie (oceny)

SymbolemR oznaczono treści spoza podstawy programowej

 

Stopień dopuszczający

Stopień dostateczny

Stopień dobry

Stopień bardzo dobry

I. ELEKTROSTATYKA

Uczeń:

  • informuje, czym zajmuje się ele-ktrostatyka; wskazuje przykłady elektryzowania ciał w otaczającej rzeczywistości
  • posługuje się pojęciem ładunku elektrycznego; rozróżnia dwa rodzaje ładunków elektrycznych (dodatnie i ujemne)
  • wyjaśnia, z czego składa się atom; przedstawia model budowy atomu na schematycznym rysunku
  • posługuje się pojęciami: przewodni-ka jako substancji, w której łatwo mogą się przemieszczać ładunki elektryczne, i izolatora jako substan-cji, w której ładunki elektryczne nie mogą się przemieszczać
  • odróżnia przewodniki od izolatorów; wskazuje ich przykłady
  • posługuje się pojęciem układu izolowanego; podaje zasadę zachowania ładunku elektrycznego
  • wyodrębnia z tekstów i rysunków informacje kluczowe dla opisywane-go zjawiska lub problemu
  • współpracuje w zespole podczas przeprowadzania obserwacji i do-świadczeń, przestrzegając zasad bezpieczeństwa
  • rozwiązuje proste (bardzo łatwe) zadania dotyczące treści rozdziału Elektrostatyka

Uczeń:

  • doświadczalnie demonstruje zjawiska elektryzowania przez potarcie lub dotyk oraz wzajemne oddziaływanie ciał naelektryzowanych
  • opisuje sposoby elektryzowania ciał przez potarcie i dotyk; informuje, że te zjawiska polegają na przemieszczaniu się elektronów; ilustruje to na przykładach
  • opisuje jakościowo oddziaływanie ładunków jednoimiennych i różnoimien-nych; podaje przykłady oddziaływań elektrostatycznych w otaczającej rzeczy-wistości i ich zastosowań (poznane na lekcji)
  • posługuje się pojęciem ładunku elementarnego; podaje symbol ładunku elementarnego oraz wartość: e ≈ 1,6 · 10–19 C
  • posługuje się pojęciem ładunku elektrycznego jako wielokrotności ładunku elementarnego; stosuje jednostkę ładunku (1 C)
  • wyjaśnia na przykładach, kiedy ciało jest naładowane dodatnio, a kiedy jest nałado-wane ujemnie
  • posługuje się pojęciem jonu; wyjaśnia, kiedy powstaje jon dodatni, a kiedy – jon ujemny
  • doświadczalnie odróżnia przewodniki od izolatorów; wskazuje ich przykłady
  • informuje, że dobre przewodniki elektry-czności są również dobrymi przewodnikami ciepła; wymienia przykłady zastosowań przewodników i izolatorów w otaczającej rzeczywistości
  • stosuje zasadę zachowania ładunku elektrycznego
  • opisuje budowę oraz zasadę działania elektroskopu; posługuje się elektroskopem
  • opisuje przemieszczanie się ładunków w przewodnikach pod wpływem oddziaływania ładunku zewnętrznego (indukcja elektrostatyczna)
  • podaje przykłady skutków i wykorzystania indukcji elektrostatycznej
  • przeprowadza doświadczenia:
      • doświadczenie ilustrujące elektryzowanie ciał przez pocieranie oraz oddziaływanie ciał naelektryzowanych,
      • doświadczenie wykazujące, że przewo-dnik można naelektryzować,
      • elektryzowanie ciał przez zbliżenie ciała naelektryzowanego,

korzystając z ich opisów i przestrzegając zasad bezpieczeństwa; opisuje przebieg przeprowadzonego doświadczenia (wyróż-nia kluczowe kroki i sposób postępowania, wyjaśnia rolę użytych przyrządów, przedstawia wyniki i formułuje wnioski na podstawie tych wyników)

  • rozwiązuje proste zadania dotyczące treści rozdziału Elektrostatyka

Uczeń:

  • wskazuje przykłady oddziaływań elektro-statycznych w otaczającej rzeczywistości i ich zastosowań (inne niż poznane na lekcji)
  • opisuje budowę i zastosowanie maszyny elektrostatycznej
  • porównuje oddziaływania elektrostaty-czne i grawitacyjne
  • wykazuje, że 1 C jest bardzo dużym ładunkiem elektrycznym (zawiera
    6,24 · 1018 ładunków elementarnych:
    1 C = 6,24 · 1018e)
  • Ranalizuje tzw. szereg tryboelektryczny
  • rozwiązuje zadania z wykorzystaniem zależności, że każdy ładunek elektryczny jest wielokrotnością ładunku elementarne-go; przelicza podwielokrotności, przepro-wadza obliczenia i zapisuje wynik zgodnie z zasadami zaokrąglania, z zachowaniem liczby cyfr znaczących wynikającej z danych
  • posługuje się pojęciem elektronów swobodnych; wykazuje, że w metalach znajdują się elektrony swobodne, a w izo-latorach elektrony są związane z atoma-mi; na tej podstawie uzasadnia podział substancji na przewodniki i izolatory
  • wyjaśnia wyniki obserwacji przeprowadzo-nych doświadczeń związanych z elektry-zowaniem przewodników; uzasadnia na przykładach, że przewodnik można naelektryzować wtedy, gdy odizoluje się go od ziemi
  • wyjaśnia, na czym polega uziemienie ciała naelektryzowanego i zobojętnienie zgromadzonego na nim ładunku elektrycznego
  • opisuje działanie i zastosowanie pioruno-chronu
  • projektuje i przeprowadza:
      • doświadczenie ilustrujące właściwości ciał naelektryzowanych,
      • doświadczenie ilustrujące skutki indukcji elektrostatycznej,

krytycznie ocenia ich wyniki; wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyników doświadczeń; formułuje wnioski na podstawie wyników doświadczeń

  • rozwiązuje zadania bardziej złożone, ale typowe, dotyczące treści rozdziału Elektrostatyka
  • posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących treści rozdziału Elektrostatyka (w szczególności tekstu: Gdzie wykorzystuje się elektryzowanie ciał)

Uczeń:

  • Rposługuje się pojęciem dipolu elektrycznego do wyjaśnienia skutków indukcji elektrostatycznej
  • realizuje własny projekt dotyczący treści rozdziału Elektrostatyka
  • rozwiązuje zadania złożone, nietypowe, dotyczące treści rozdziału Elektrostatyka

II. PRĄD ELEKTRYCZNY

Uczeń:

  • określa umowny kierunek przepływu prądu elektrycznego
  • przeprowadza doświadczenie modelowe ilustrujące, czym jest natężenie prądu, korzystając z jego opisu
  • posługuje się pojęciem natężenia prądu wraz z jego jednostką (1 A)
  • posługuje się pojęciem obwodu elektrycznego; podaje warunki przepływu prądu elektrycznego w obwodzie elektrycznym
  • wymienia elementy prostego obwo-du elektrycznego: źródło energii elektrycznej, odbiornik (np. żarówka, opornik), przewody, wyłącznik, mierniki (amperomierz, woltomierz); rozróżnia symbole graficzne tych elementów
  • wymienia przyrządy służące do pomiaru napięcia elektrycznego i natężenia prądu elektrycznego; wyjaśnia, jak włącza się je do obwodu elektrycznego (ampero-mierz szeregowo, woltomierz równolegle)
  • wymienia formy energii, na jakie jest zamieniana energia elektryczna; wymienia źródła energii elektrycznej i odbiorniki; podaje ich przykłady
  • wyjaśnia, na czym polega zwarcie; opisuje rolę izolacji i bezpieczników przeciążeniowych w domowej sieci elektrycznej
  • opisuje warunki bezpiecznego korzystania z energii elektrycznej
  • wyodrębnia z tekstów, tabel i rysunków informacje kluczowe dla opisywanego zjawiska lub problemu
  • rozpoznaje zależność rosnącą bądź malejącą na podstawie danych z tabeli lub na podstawie wykresu
  • współpracuje w zespole podczas przeprowadzania obserwacji i do-świadczeń, przestrzegając zasad bezpieczeństwa
  • rozwiązuje proste (bardzo łatwe) zadania dotyczące treści rozdziału Prąd elektryczny

Uczeń:

  • posługuje się pojęciem napięcia elektrycznego jako wielkości określającej ilość energii potrzebnej do przeniesienia jednostkowego ładunku w obwodzie; stosuje jednostkę napięcia (1 V)
  • opisuje przepływ prądu w obwodach jako ruch elektronów swobodnych albo jonów w przewodnikach
  • stosuje w obliczeniach związek między natężeniem prądu a ładunkiem i czasem jego przepływu przez poprzeczny przekrój przewodnika
  • rozróżnia sposoby łączenia elementów obwodu elektrycznego: szeregowy i równoległy
  • rysuje schematy obwodów elektrycznych składających się z jednego źródła energii, jednego odbiornika, mierników i wyłączni-ków; posługuje się symbolami graficznymi tych elementów
  • posługuje się pojęciem oporu elektry-cznego jako własnością przewodnika; posługuje się jednostką oporu (1 Ω).
  • stosuje w obliczeniach związek między napięciem a natężeniem prądu i oporem elektrycznym
  • posługuje się pojęciem pracy i mocy prądu elektrycznego wraz z ich jednostkami; stosuje w obliczeniach związek między tymi wielkościami oraz wzory na pracę i moc prądu elektrycznego
  • przelicza energię elektryczną wyrażoną w kilowatogodzinach na dżule i odwrotnie; oblicza zużycie energii elektrycznej dowolnego odbiornika
  • posługuje się pojęciem mocy znamionowej; analizuje i porównuje dane na tabliczkach znamionowych różnych urządzeń elektrycznych
  • wyjaśnia różnicę między prądem stałym i przemiennym; wskazuje baterię, akumulator i zasilacz jako źródła stałego napięcia; odróżnia to napięcie od napięcia w przewodach doprowadzających prąd do mieszkań
  • opisuje skutki działania prądu na organizm człowieka i inne organizmy żywe; wskazuje zagrożenia porażeniem prądem elektry-cznym; podaje podstawowe zasady udzie- lania pierwszej pomocy
  • opisuje skutki przerwania dostaw energii elektrycznej do urządzeń o kluczowym znaczeniu oraz rolę zasilania awaryjnego
  • przeprowadza doświadczenia:
    • doświadczenie wykazujące przepływ ładunków przez przewodniki,
    • łączy według podanego schematu obwód elektryczny składający się ze źródła (baterii), odbiornika (żarówki), amperomierza i woltomierza,
    • bada zależność natężenia prądu od rodzaju odbiornika (żarówki) przy tym samym napięciu oraz zależność oporu elektrycznego przewodnika od jego długości, pola przekroju poprzecznego i rodzaju materiału, z jakiego jest wykonany,
    • wyznacza moc żarówki zasilanej z baterii za pomocą woltomierza i amperomierza,

korzystając z ich opisów i przestrzegając zasad bezpieczeństwa; odczytuje wskazania mierników; opisuje przebieg przeprowadzonego doświadczenia (wyróż-nia kluczowe kroki i sposób postępowania, wskazuje rolę użytych przyrządów, przedstawia wyniki doświadczenia lub przeprowadza obliczenia i zapisuje wynik zgodnie z zasadami zaokrąglania, z zacho-waniem liczby cyfr znaczących wynikającej z dokładności pomiarów, formułuje wnioski na podstawie tych wyników)

  • rozwiązuje proste zadania (lub problemy) dotyczące treści rozdziału Prąd elektryczny (rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie wykresu, przelicza wielokrotności i podwielokrotności oraz jednostki czasu, przeprowadza obliczenia i zapisuje wynik zgodnie z zasadami zaokrąglania, z zacho-waniem liczby cyfr znaczących wynikającej z danych)

Uczeń:

  • porównuje oddziaływania elektro-statyczne i grawitacyjne
  • Rporównuje ruch swobodnych elektronów w przewodniku z ruchem elektronów wtedy, gdy do końców przewodnika podłączymy źródło napięcia
  • Rrozróżnia węzły i gałęzie; wskazuje je w obwodzie elektrycznym
  • doświadczalnie wyznacza opór przewodnika przez pomiary napięcia na jego końcach oraz natężenia płynącego przezeń prądu; zapisuje wyniki pomiarów wraz z ich jednostkami, z uwzględnieniem informacji o niepewności; przeprowadza obliczenia i zapisuje wynik zgodnie z zasadami zaokrąglania, z zachowaniem liczby cyfr znaczących wynikającej z dokładności pomiarów
  • Rstosuje w obliczeniach zależność oporu elektrycznego przewodnika od jego długości, pola przekroju poprzecznego i rodzaju materiału, z jakiego jest wykonany; przeprowadza obliczenia i zapisuje wynik zgodnie z zasadami zaokrąglania, z zachowaniem liczby cyfr znaczących wynikającej z dokładności danych
  • Rposługuje się pojęciem oporu właściwe-go oraz tabelami wielkości fizycznych w celu odszukania jego wartości dla danej substancji; analizuje i porównuje wartości oporu właściwego różnych substancji
  • Ropisuje zależność napięcia od czasu w przewodach doprowadzających prąd do mieszkań; posługuje się pojęciem napięcia skutecznego; wyjaśnia rolę zasilaczy
  • stwierdza, że elektrownie wytwarzają prąd przemienny, który do mieszkań jest dostarczany pod napięciem 230 V
  • rozwiązuje zadania (lub problemy) bardziej złożone, dotyczące treści rozdziału Prąd elektryczny
  • posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących treści rozdziału Prąd elektryczny
  • realizuje projekt: Żarówka czy świetlówka (opisany w podręczniku)

Uczeń:

  • Rprojektuje i przeprowadza doświad-czenie (inne niż opisane w podrę-czniku) wykazujące zależność
    R=ρlS ; krytycznie ocenia jego wynik; wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla jego wyniku; formułuje wnioski
  • sporządza wykres zależności natężenia prądu od przyłożonego napięcia I(U)
  • Rilustruje na wykresie zależność napięcia od czasu w przewodach doprowadzających prąd do mieszkań
  • rozwiązuje zadania złożone, nietypowe (lub problemy) doty-czące treści rozdziału Prąd elektryczny (w tym związane z obliczaniem kosztów zużycia energii elektrycznej)
  • realizuje własny projekt związany z treścią rozdziału Prąd elektryczny (inny niż opisany w podręczniku)

 

III. MAGNETYZM

Uczeń:

  • nazywa bieguny magnesów stałych, opisuje oddziaływanie między nimi
  • doświadczalnie demonstruje zacho-wanie się igły magnetycznej w obecności magnesu
  • opisuje zachowanie się igły magne-tycznej w otoczeniu prostoliniowego przewodnika z prądem
  • posługuje się pojęciem zwojnicy; stwierdza, że zwojnica, przez którą płynie prąd elektryczny, zachowuje się jak magnes
  • wskazuje oddziaływanie magnetyczne jako podstawę działania silników elektrycznych; podaje przykłady wykorzystania silników elektrycznych
  • wyodrębnia z tekstów i ilustracji informacje kluczowe dla opisywa-nego zjawiska lub problemu
  • współpracuje w zespole podczas przeprowadzania obserwacji i doświadczeń, przestrzegając zasad bezpieczeństwa
  • rozwiązuje proste (bardzo łatwe) zadania dotyczące treści rozdziału Magnetyzm

Uczeń:

  • opisuje zachowanie się igły magnetycznej w obecności magnesu oraz zasadę działania kompasu (podaje czynniki zakłócające jego prawidłowe działanie); posługuje się pojęciem biegunów magnetycznych Ziemi
  • opisuje na przykładzie żelaza oddziaływanie magnesów na materiały magnetyczne; stwierdza, że w pobliżu magnesu każdy kawałek żelaza staje się magnesem (namagnesowuje się), a przedmioty wyko-nane z ferromagnetyku wzmacniają oddziaływanie magnetyczne magnesu
  • podaje przykłady wykorzystania oddziaływania magnesów na materiały magnetyczne
  • opisuje właściwości ferromagnetyków; podaje przykłady ferromagnetyków
  • opisuje doświadczenie Oersteda; podaje wnioski wynikające z tego doświadczenia
  • doświadczalnie demonstruje zjawisko oddziaływania przewodnika z prądem na igłę magnetyczną
  • opisuje wzajemne oddziaływanie przewodników, przez które płynie prąd elektryczny, i magnesu trwałego
  • opisuje jakościowo wzajemne oddziały-wanie dwóch przewodników, przez które płynie prąd elektryczny (wyjaśnia, kiedy przewodniki się przyciągają, a kiedy odpychają)
  • opisuje budowę i działanie elektromagnesu
  • opisuje wzajemne oddziaływanie elektro-magnesów i magnesów; podaje przykłady zastosowania elektromagnesów
  • posługuje się pojęciem siły magnetycznej (elektrodynamicznej); opisuje jakościowo, od czego ona zależy
  • przeprowadza doświadczenia:
    • bada wzajemne oddziaływanie mag-nesów oraz oddziaływanie magnesów na żelazo i inne materiały magnetyczne,
    • bada zachowanie igły magnetycznej w otoczeniu prostoliniowego przewod-nika z prądem,
    • bada oddziaływania magnesów trwałych i przewodników z prądem oraz wzajemne oddziaływanie przewodników z prądem,
    • bada zależność magnetycznych właści-wości zwojnicy od obecności w niej rdzenia z ferromagnetyku oraz liczby zwojów i natężenia prądu płynącego przez zwoje,

korzystając z ich opisów i przestrzegając zasad bezpieczeństwa; wskazuje rolę użytych przyrządów oraz czynniki istotne i nieistotne dla wyników doświadczeń; formułuje wnioski na podstawie tych wyników

  • rozwiązuje proste zadania (lub problemy) dotyczące treści rozdziału Magnetyzm

Uczeń:

  • porównuje oddziaływania elektrostaty-czne i magnetyczne
  • wyjaśnia, na czym polega namagneso-wanie ferromagnetyku; posługuje się pojęciem domen magnetycznych
  • stwierdza, że linie, wzdłuż których igła kompasu lub opiłki układają się wokół prostoliniowego przewodnika z prą-dem, mają kształt współśrodkowych okręgów
  • opisuje sposoby wyznaczania biegunowości magnetycznej przewod-nika kołowego i zwojnicy (reguła śruby prawoskrętnej, reguła prawej dłoni, na podstawie ułożenia strzałek oznaczają-cych kierunek prądu – metoda liter S i N); stosuje wybrany sposób wyznaczania biegunowości przewod-nika kołowego lub zwojnicy
  • opisuje działanie dzwonka elektro-magnetycznego lub zamka elektry-cznego, korzystając ze schematu przedstawiającego jego budowę
  • Rwyjaśnia, co to są paramagnetyki i diamagnetyki; podaje ich przykłady; przeprowadza doświadczenie wy-kazujące oddziaływanie magnesu na diamagnetyk, korzystając z jego opisu; formułuje wniosek
  • ustala kierunek i zwrot działania siły magnetycznej na podstawie reguły lewej dłoni
  • Ropisuje budowę silnika elektrycznego prądu stałego
  • przeprowadza doświadczenia:
    • demonstruje działanie siły magne-tycznej, bada, od czego zależą jej wartość i zwrot,
    • demonstruje zasadę działania silnika elektrycznego prądu stałego,

korzystając z ich opisu i przestrzegając zasad bezpieczeństwa; formułuje wnioski na podstawie wyników przeprowadzo-nych doświadczeń

  • rozwiązuje zadania (lub problemy) bardziej złożone dotyczące treści rozdziału Magnetyzm
  • posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących treści rozdziału Magnetyzm (w tym tekstu: Właściwości magnesów i ich zastosowa-nia zamieszczonego w podręczniku)

Uczeń:

  • projektuje i buduje elektromagnes (inny niż opisany w podręczniku); demonstruje jego działanie, przestrzegając zasad bezpie-czeństwa
  • rozwiązuje zadania złożone, nietypowe (lub problemy) dotyczące treści rozdziału Magnetyzm (w tym związane z analizą schematów urządzeń zawierających elektromagnesy)
  • realizuje własny projekt związany z treścią rozdziału Magnetyzm

IV. DRGANIA i FALE

Uczeń:

  • opisuje ruch okresowy wahadła; wskazuje położenie równowagi i amplitudę tego ruchu; podaje przykłady ruchu okresowego w otaczającej rzeczywistości
  • posługuje się pojęciami okresu i częstotliwości wraz z ich jednostka-mi do opisu ruchu okresowego
  • wyznacza amplitudę i okres drgań na podstawie wykresu zależności położenia od czasu
  • wskazuje drgające ciało jako źródło fali mechanicznej; posługuje się pojęciami: amplitudy, okresu, częstotliwości i długości fali do opisu fal; podaje przykłady fal mechani-cznych w otaczającej rzeczywistości
  • stwierdza, że źródłem dźwięku jest drgające ciało, a do jego rozcho-dzenia się potrzebny jest ośrodek (dźwięk nie rozchodzi się w próżni); podaje przykłady źródeł dźwięków w otaczającej rzeczywistości
  • stwierdza, że fale dźwiękowe można opisać za pomocą tych samych związków między długością, prędkością, częstotliwością i okresem fali, jak w przypadku fal mechani-cznych; porównuje wartości prędkości fal dźwiękowych w różnych ośrodkach, korzystając z tabeli tych wartości
  • wymienia rodzaje fal elektromag-netycznych: radiowe, mikrofale, promieniowanie podczerwone, światło widzialne, promieniowanie nadfioletowe, rentgenowskie i gamma; podaje przykłady ich zastosowania
  • przeprowadza doświadczenia:
    • demonstruje ruch drgający ciężar-ka zawieszonego na sprężynie lub nici; wskazuje położenie równo-wagi i amplitudę drgań,
    • demonstruje powstawanie fali na sznurze i wodzie,
    • wytwarza dźwięki i wykazuje, że do rozchodzenia się dźwięku potrzebny jest ośrodek,
    • wytwarza dźwięki; bada jako-ściowo zależność ich wysokości od częstotliwości drgań i zależność ich głośności od amplitudy drgań,

korzystając z ich opisów; opisuje przebieg przeprowadzonego do-świadczenia, przedstawia wyniki i formułuje wnioski

  • wyodrębnia z tekstów, tabel i ilustracji informacje kluczowe dla opisywanego zjawiska lub problemu; rozpoznaje zależność rosnącą i za- leżność malejącą na podstawie danych z tabeli
  • współpracuje w zespole podczas przeprowadzania obserwacji i do-świadczeń, przestrzegając zasad bezpieczeństwa
  • rozwiązuje proste (bardzo łatwe) zadania dotyczące treści rozdziału Drgania i fale

Uczeń:

  • opisuje ruch drgający (drgania) ciała pod wpływem siły sprężystości; wskazuje położenie równowagi i amplitudę drgań
  • posługuje się pojęciem częstotliwości jako liczbą pełnych drgań (wahnięć) wykona-nych w jednostce czasu (f=nt ) i na tej podstawie określa jej jednostkę (1 Hz=1s ); stosuje w obliczeniach związek między częstotliwością a okresem drgań (f=1T )
  • doświadczalnie wyznacza okres i częstotli-wość w ruchu okresowym (wahadła i ciężarka zawieszonego na sprężynie); bada jakościowo zależność okresu wahadła od jego długości i zależność okresu drgań ciężarka od jego masy (korzystając z opisu doświadczeń); wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyników doświadczeń; zapisuje wyniki pomiarów wraz z ich jednostką, z uwzględnieniem informacji o niepewności; przeprowadza obliczenia i zapisuje wyniki zgodnie z zasadami zaokrąglania, z zachowaniem liczby cyfr znaczących wynikającej z dokładności pomiarów; formułuje wnioski
  • analizuje jakościowo przemiany energii kinetycznej i energii potencjalnej sprężysto-ści w ruchu drgającym; podaje przykłady przemian energii podczas drgań zachodzących w otaczającej rzeczywistości
  • przedstawia na schematycznym rysunku wykres zależności położenia od czasu w ruchu drgającym; zaznacza na nim amplitudę i okres drgań
  • opisuje rozchodzenie się fali mechanicznej jako proces przekazywania energii bez przenoszenia materii
  • posługuje się pojęciem prędkości rozchodzenia się fali; opisuje związek między prędkością, długością i częstotliwością (lub okresem) fali: v=lf  (lub v=lT )
  • stosuje w obliczeniach związki między okresem , częstotliwością i długością fali wraz z ich jednostkami
  • doświadczalnie demonstruje dźwięki o różnych częstotliwościach z wykorzy-staniem drgającego przedmiotu lub instrumentu muzycznego
  • opisuje mechanizm powstawania i rozcho-dzenia się fal dźwiękowych w powietrzu
  • posługuje się pojęciami energii i natężenia fali; opisuje jakościowo związek między energią fali a amplitudą fali
  • opisuje jakościowo związki między wysokością dźwięku a częstotliwością fali i między natężeniem dźwięku (głośnością) a energią fali i amplitudą fali
  • rozróżnia dźwięki słyszalne, ultradźwięki i infradźwięki; podaje przykłady ich źródeł i zastosowania; opisuje szkodliwość hałasu
  • doświadczalnie obserwuje oscylogramy dźwięków z wykorzystaniem różnych technik
  • stwierdza, że źródłem fal elektromag-netycznych są drgające ładunki elektryczne oraz prąd, którego natężenie zmienia się w czasie
  • opisuje poszczególne rodzaje fal elektromagnetycznych; podaje odpowia-dające im długości i częstotliwości fal, korzystając z diagramu przedstawiającego widmo fal elektromagnetycznych
  • wymienia cechy wspólne i różnice w rozchodzeniu się fal mechanicznych i elektromagnetycznych; podaje wartość prędkości fal elektromagnetycznych w próżni; porównuje wybrane fale (np. dźwiękowe i świetlne)
  • rozwiązuje proste zadania (lub problemy) dotyczące treści rozdziału Drgania i fale (przelicza wielokrotności i podwielokrotności oraz jednostki czasu, przeprowadza oblicze-nia i zapisuje wynik zgodnie z zasadami zaokrąglania, z zachowaniem liczby cyfr znaczących wynikającej z danych)

Uczeń:

  • posługuje się pojęciami: wahadła matematycznego, wahadła sprężynowe-go, częstotliwości drgań własnych; odróżnia wahadło matematyczne od wahadła sprężynowego
  • analizuje wykresy zależności położenia od czasu w ruchu drgającym; na podstawie tych wykresów porównuje drgania ciał
  • analizuje wykres fali; wskazuje oraz wyznacza jej długość i amplitudę; porównuje fale na podstawie ich ilustracji
  • omawia mechanizm wytwarzania dźwięków w wybranym instrumencie muzycznym
  • Rpodaje wzór na natężenie fali oraz jednostkę natężenia fali
  • analizuje oscylogramy różnych dźwięków
  • Rposługuje się pojęciem poziomu natężenia dźwięku wraz z jego jednostką (1 dB); określa progi słyszalności i bólu oraz poziom natężenia hałasu szkodliwego dla zdrowia
  • Rwyjaśnia ogólną zasadę działania radia, telewizji i telefonów komórkowych, korzystając ze schematu przesyłania fal elektromagnetycznych
  • rozwiązuje zadania (lub problemy) bardziej złożone dotyczące treści rozdziału Drgania i fale
  • posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących treści rozdziału Drgania i fale
  • realizuje projekt: Prędkość i częstotliwość dźwięku (opisany w podręczniku)

Uczeń:

  • projektuje i przeprowadza do-świadczenie (inne niż opisane w podręczniku) w celu zbadania, od czego (i jak) zależą, a od czego nie zależą okres i częstotliwość w ruchu okresowym; opracowuje i krytycznie ocenia wyniki doświadczenia; formułuje wnioski i prezentuje efekty przeprowadzo-nego badania
  • rozwiązuje zadania złożone, nietypowe (lub problemy), dotyczące treści rozdziału Drgania i fale
  • realizuje własny projekt związany z treścią rozdziału Drgania i fale (inny niż opisany w podręczniku)

V. OPTYKA

Uczeń:

  • wymienia źródła światła; posługuje się pojęciami: promień świetlny, wiązka światła, ośrodek optyczny, ośrodek optycznie jednorodny; rozróżnia rodzaje źródeł światła (naturalne i sztuczne) oraz rodzaje wiązek światła (zbieżna, równoległa i rozbieżna)
  • ilustruje prostoliniowe rozchodzenie się światła w ośrodku jednorodnym; podaje przykłady prostoliniowego biegu promieni światła w ota- czającej rzeczywistości
  • opisuje mechanizm powstawania cienia i półcienia jako konsekwencje prostoliniowego rozchodzenia się światła w ośrodku jednorodnym; podaje przykłady powstawania cienia i półcienia w otaczającej rzeczywistości
  • porównuje zjawiska odbicia i rozproszenia światła; podaje przykłady odbicia i rozproszenia światła w otaczającej rzeczywistości
  • rozróżnia zwierciadła płaskie i sferyczne (wklęsłe i wypukłe); podaje przykłady zwierciadeł w otaczającej rzeczywistości
  • posługuje się pojęciami osi optycznej i promienia krzywizny zwierciadła; wymienia cechy obrazów wytworzo-nych przez zwierciadła (pozorne lub rzeczywiste, proste lub odwrócone, powiększone, pomniejszone lub tej samej wielkości co przedmiot)
  • rozróżnia obrazy: rzeczywisty, pozor-ny, prosty, odwrócony, powiększony, pomniejszony, tej samej wielkości co przedmiot
  • opisuje światło lasera jako jedno-barwne i ilustruje to brakiem rozszcze-pienia w pryzmacie; porównuje przejście światła jednobarwnego i światła białego przez pryzmat
  • rozróżnia rodzaje soczewek (skupiające i rozpraszające); posługuje się pojęciem osi optycz- nej soczewki; rozróżnia symbole soczewki skupiającej i rozpraszającej; podaje przykłady soczewek w otaczającej rzeczywistości oraz przykłady ich wykorzystania
  • opisuje bieg promieni ilustrujący powstawanie obrazów rzeczy-wistych i pozornych wytwarzanych przez soczewki, znając położenie ogniska
  • posługuje się pojęciem powię-kszenia obrazu jako ilorazu wysokości obrazu i wysokości przedmiotu
  • przeprowadza doświadczenia:
    • obserwuje bieg promieni światła i wykazuje przekazywanie energii przez światło,
    • obserwuje powstawanie obszarów cienia i półcienia,
    • bada zjawiska odbicia i rozpro-szenia światła,
    • obserwuje obrazy wytwarzane przez zwierciadło płaskie, obserwuje obrazy wytwarzane przez zwierciadła sferyczne,
    • obserwuje bieg promienia światła po przejściu do innego ośrodka w zależności od kąta padania oraz przejście światła jedno-barwnego i światła białego przez pryzmat,
    • obserwuje bieg promieni równoległych do osi optycznej przechodzących przez soczewki skupiającą i rozpraszającą,
    • obserwuje obrazy wytwarzane przez soczewki skupiające,

korzystając z ich opisu i przestrzegając zasad bezpie-czeństwa; opisuje przebieg doświad- czenia (wskazuje rolę użytych przyrządów oraz czynniki istotne i nieistotne dla wyników doświad-czeń); formułuje wnioski na podstawie wyników doświadczenia

  • wyodrębnia z tekstów, tabel i ilu-stracji informacje kluczowe dla opisywanego zjawiska lub problemu
  • współpracuje w zespole podczas przeprowadzania obserwacji i doświadczeń, przestrzegając zasad bezpieczeństwa
  • rozwiązuje proste (bardzo łatwe) zadania dotyczące treści rozdziału Optyka

Uczeń:

  • opisuje rozchodzenie się światła w ośrodku jednorodnym
  • opisuje światło jako rodzaj fal elektromagnetycznych; podaje przedział długości fal świetlnych oraz przybliżoną wartość prędkości światła w próżni
  • przedstawia na schematycznym rysunku powstawanie cienia i półcienia
  • opisuje zjawiska zaćmienia Słońca i Księżyca
  • posługuje się pojęciami: kąta padania, kąta odbicia i normalnej do opisu zjawiska odbicia światła od powierzchni płaskiej; opisuje związek między kątem padania a kątem odbicia; podaje i stosuje prawo odbicia
  • opisuje zjawisko odbicia światła od powierzchni chropowatej
  • analizuje bieg promieni wychodzących z punktu w różnych kierunkach, a następnie odbitych od zwierciadła płaskiego i zwierciadeł sferycznych; opisuje i ilustruje zjawisko odbicia od powierzchni sferycznej
  • opisuje i konstruuje graficznie bieg promieni ilustrujący powstawanie obrazów pozornych wytwarzanych przez zwierciadło płaskie; wymienia trzy cechy obrazu (pozorny, prosty i tej samej wielkości co przedmiot); wyjaśnia, kiedy obraz jest rzeczywisty, a kiedy – pozorny
  • opisuje skupianie się promieni w zwierciadle wklęsłym; posługuje się pojęciami ogniska i ogniskowej zwierciadła
  • podaje przykłady wykorzystania zwierciadeł w otaczającej rzeczywistości
  • opisuje i konstruuje graficznie bieg promieni ilustrujący powstawanie obrazów rzeczy-wistych i pozornych wytwarzanych przez zwierciadła sferyczne, znając położenie ogniska
  • opisuje obrazy wytwarzane przez zwierciadła sferyczne (podaje trzy cechy obrazu)
  • posługuje się pojęciem powiększenia obrazu jako ilorazu wysokości obrazu i wysokości przedmiotu
  • opisuje jakościowo zjawisko załamania światła na granicy dwóch ośrodków różniących się prędkością rozchodzenia się światła; wskazuje kierunek załamania; posługuje się pojęciem kąta załamania
  • podaje i stosuje prawo załamania światła (jakościowo)
  • opisuje światło białe jako mieszaninę barw; ilustruje to rozszczepieniem światła w pryzmacie; podaje inne przykłady rozszczepienia światła
  • opisuje i ilustruje bieg promieni równoległych do osi optycznej przechodzących przez soczewki skupiającą i rozpraszającą, posługując się pojęciami ogniska i ogni- skowej; rozróżnia ogniska rzeczywiste i pozorne
  • wyjaśnia i stosuje odwracalność biegu promieni świetlnych (stwierdza np., że promienie wychodzące z ogniska po załamaniu w soczewce skupiającej tworzą wiązkę promieni równoległych do osi optycznej)
  • rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez soczewki; rozróżnia obrazy: rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone; porównuje wielkość przedmiotu z wielkością obrazu
  • opisuje obrazy wytworzone przez soczewki (wymienia trzy cechy obrazu); określa rodzaj obrazu w zależności od odległości przedmiotu od soczewki
  • opisuje budowę oka oraz powstawanie obrazu na siatkówce, korzystając ze schematycznego rysunku przedstawia-jącego budowę oka; posługuje się pojęciem akomodacji oka
  • posługuje się pojęciami krótkowzroczności i dalekowzroczności; opisuje rolę soczewek w korygowaniu tych wad wzroku
  • przeprowadza doświadczenia:
    • demonstruje zjawisko prostoliniowego rozchodzenia się światła,
    • skupia równoległą wiązką światła za pomocą zwierciadła wklęsłego i wyznacza jej ognisko,
    • demonstruje powstawanie obrazów za pomocą zwier ciadeł sferycznych,
    • demonstruje zjawisko załamania światła na granicy ośrodków,
    • demonstruje rozszczepienie światła w pryzmacie,
    • demonstruje powstawanie obrazów za pomocą soczewek,
    • otrzymuje za pomocą soczewki skupiają-cej ostre obrazy przedmiotu na ekranie,

przestrzegając zasad bezpieczeństwa; wskazuje rolę użytych przyrządów oraz czynniki istotne i nieistotne dla wyników doświadczeń; formułuje wnioski na podstawie tych wyników

  • rozwiązuje proste zadania (lub problemy) dotyczące treści rozdziału Optyka

Uczeń:

  • wskazuje prędkość światła jako maksymalną prędkość przepływu informacji; porównuje wartości prędkości światła w różnych ośrodkach przezroczystych
  • wyjaśnia mechanizm zjawisk zaćmienia Słońca i Księżyca, korzystając ze schematycznych rysunków przedsta-wiających te zjawiska
  • projektuje i przeprowadza doświadczenie potwierdzające równość kątów padania i odbicia; wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyników doświadczenia; prezentuje i krytycznie ocenia wyniki doświadczenia
  • analizuje bieg promieni odbitych od zwierciadła wypukłego; posługuje się pojęciem ogniska pozornego zwierciadła wypukłego
  • podaje i stosuje związek ogniskowej z promieniem krzywizny (w przybliżeniu
     
    f=12r ); wyjaśnia i stosuje odwracalność biegu promieni świetlnych (stwierdza np., że promienie wychodzące z ogniska po odbiciu od zwierciadła tworzą wiązkę promieni równoległych do osi optycznej)
  • przewiduje rodzaj i położenie obrazu wytwarzanego przez zwierciadła sferyczne w zależności od odległości przedmiotu od zwierciadła
  • posługuje się pojęciem powiększenia obrazu jako ilorazu odległości obrazu od zwierciadła i odległości przedmiotu od zwierciadła; podaje i stosuje wzory na powiększenie obrazu (np.: p=h2h1  i p=yx ); wyjaśnia, kiedy: p  < 1, p = 1, p > 1
  • wyjaśnia mechanizm rozszczepienia światła w pryzmacie, posługując się związkiem między prędkością światła a długością fali świetlnej w różnych ośrodkach i odwołując się do widma światła białego
  • opisuje zjawisko powstawania tęczy
  • Rposługuje się pojęciem zdolności sku-piającej soczewki wraz z jej jednostką (1 D)
  • posługuje się pojęciem powiększenia obrazu jako ilorazu odległości obrazu od soczewki i odległości przedmiotu od soczewki; podaje i stosuje wzory na powiększenie obrazu (np.: p=h2h1  i p=yx );  stwierdza, kiedy: < 1, p = 1, p > 1; porównuje obrazy w zależności od odległości przedmiotu od soczewki skupiającej i rodzaju soczewki
  • przewiduje rodzaj i położenie obrazu wy- tworzonego przez soczewki w zależności od odległości przedmiotu od soczewki, znając położenie ogniska (i odwrotnie)
  • Rposługuje się pojęciami astygmatyzmu i daltonizmu
  • rozwiązuje zadania (lub problemy) bardziej złożone dotyczące treści rozdziału Optyka
  • posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących treści rozdziału Optyka (w tym tekstu: Zastosowanie prawa odbicia i prawa załamania światła zamieszczonego w podręczniku)

Uczeń:

  • Ropisuje zagadkowe zjawiska opty-czne występujące w przyrodzie (np. miraże, błękit nieba, widmo Brockenu, halo)
  • Ropisuje wykorzystanie zwierciadeł i soczewek w przyrządach opty-cznych (np. mikroskopie, lunecie)
  • rozwiązuje zadania złożone, nietypowe (lub problemy), dotyczące treści rozdziału Optyka
  • realizuje własny projekt związany z treścią rozdziału Optyka
  •  

Wiadomości

Kontakt

  • Szkoła Podstawowa Nr 9 w Gliwicach
    ul. Sobieskiego 14
    44-100 Gliwice
    mail: sekretariat@sp9.gliwice.eu
  • 32 239 13 62

Galeria zdjęć