PRZEDMIOT

OCENY

celująca

bardzo dobra

dobra

dostateczna

dopuszczająca

1. Cytaty z Pisma Świętego.

Modlitwy, pieśni

· dokładna znajomość cytatu wraz ze znajomością źródła (np. Ewangelia św. Mateusza)

· dokładna znajomość cytatów z lekcji

· przytoczenie sensu cytatu własnymi słowami

· niezbyt dokładna znajomość sensu cytatu

· skojarzenia z treścią cytatu

2. Zeszyt przedmiotowy (zeszyt ćwiczeń)

· wszystkie tematy

· zapisy

· prace domowe

· staranne pismo

· własne materiały

· ilustracje itp.

· starannie prowadzony

· wszystkie tematy i notatki

· prace domowe

· zeszyt staranny

· luki w zapisach (sporadyczne do 5 tematów)

· zeszyt czytelny

· braki notatek, prac domowych (do 40% tematów)

· pismo niestaranne

· liczne luki w zapisach (do 70% tematów)

3. Prace domowe

· staranne wykonanie

· treści wskazujące na poszukiwania w różnych materiałach

· dużo własnej inwencji

· twórcze

· merytorycznie zgodne z omawianym na lekcji materiałem

· staranne

· czytelne

· rzeczowe

· wskazują na zrozumienie tematu

· niezbyt twórcze

· powiązane z tematem

· niestaranne

· widać próby wykonania pracy

· na temat

4. Testy i sprawdziany

· wszystkie polecenia wykonane poprawnie

· rozwiązane też zadanie dodatkowe

· 75% spełnionych wymagań podstawowych (łatwe, praktyczne, przydatne życiowo, niezbędne)

· 75% spełnionych wymagań rozszerzających (bardzo trudne i trudne, teoretyczne, naukowe)

· 75% zadań podstawowych

· 50% wymagań

· rozszerzających

· 75% wiedzy z zakresu wymagań podstawowych (bardzo łatwe i łatwe, niezbędne w dalszej edukacji)

· 50% wiedzy  z zakresu wymagań podstawowych

5. Odpowiedzi ustne

· wiadomości zawarte w podręczniku i zeszycie uzupełnione wiedzą spoza programu

· wypowiedź pełnymi zdaniami, bogaty język

· używanie pojęć

· wiadomości z podręcznika i zeszytu prezentowane w sposób wskazujący na ich rozumienie, informacje przekazywane zrozumiałym językiem

· odpowiedź pełna nie wymagająca pytań dodatkowych

· wyuczone na pamięć wiadomości

· uczeń ma trudności w sformułowaniu myśli własnymi słowami

· potrzebna pomoc nauczyciela

· wybiórcza znajomość poznanych treści i pojęć

· odpowiedź niestaranna

· częste pytania naprowadzajace

· słabe wiązanie faktów i wiadomości

· chaos myślowy i słowny

· odpowiedź bełkotliwa, niewyraźna, pojedyncze wyrazy

· dużo pytań pomocniczych

6. Aktywność

· uczeń wyróżnia się aktywnością na lekcji

· korzysta z materiałów zgromadzonych samodzielnie

· uczeń zawsze przygotowany do lekcji

· często zgłasza się do odpowiedzi

· wypowiada się poprawnie

· stara się być przygotowany do lekcji chętnie w niej uczestniczy

· mało aktywny na lekcjach

· niechętny udział w lekcji

7. Inscenizacje, gazetka szkolna, praca na rzecz Kościoła i inne

· wiele razy pomaga w różnych pracach

· pilnie i terminowo wykonuje powierzone zadania, dużo własnej inicjatywy

· aktywnie uczestniczy w życiu małych grup formacyjnych (ministranci, oaza itp.)

· reprezentuje szkołę (parafię) w konkursie przedmiotowym (olimpiadzie)

· starannie wykonuje powierzone przez katechetę lub księdza zadania

· przejawia postawę apostolską

· niezbyt chętnie wykonuje zadania poza lekcjami, ale nie unika ich zupełnie

· uczestniczy w rekolekcjach szkolnych

OCENA

DOPUSZCZAJĄCA

OCENA

DOSTATECZNA

OCENA

DOBRA

OCENA

BARDZO DOBRA

I.                    TAJEMNICA KOŚCIOŁA CHRYSTUSOWEGO

Uczeń:

– podaje, że Jezus założył Kościół,

– identyfikuje Kościół ze wspólnotą ludzi ochrzczonych,

– streszcza tekst Ewangelii – Mt 4,18-22,

– podaje, że Jezus Chrystus objawił Ducha Świętego,

– określa, jaką postawę należy przyjąć wobec działania Ducha Świętego,

– podaje, że Duch Święty jest źródłem darów i charyzmatów udzielanych Kościołowi,

– wymienia siedem darów Ducha Świętego,

– objaśnia znaczenie słowa „charyzmat”,

– podaje, że Duch Święty został zesłany na ziemię w dniu Pięćdziesiątnicy,

– rozróżnia symbole Ducha Świętego,

– wylicza trzy cnoty Boskie,

– podaje przykłady oddziaływania Ducha Świętego na Apostołów,

– stwierdza, że Duch Święty źródłem apostolskiej działalności Kościoła,

– podaje, że nakaz misyjny dotyczy wszystkich chrześcijan,

– wyjaśnia znaczenie słów: „prymat” i „nieomylność”,

– podaje, że św. Piotr był pierwszym papieżem,

– rozróżnia, że papież jest zastępcą Chrystusa na ziemi i następcą św. Piotra,

– streszcza tekst biblijny o powołaniu Piotra na papieża,

– charakteryzuje postać św. Piotra,

– wskazuje, że św. Piotr i każdy papież realizuje posłannictwo Chrystusowe,

– nazywa św. Pawła Apostołem Narodów,

– wymienia cechy wspólnoty,

– opowiada o życiu pierwszych wspólnot chrześcijańskich,

– stwierdza, że pierwsze wspólnoty chrześcijańskie są wzorem wypełniania zadań Kościoła,

– podaje, że Chrystus jest obecny w Kościele,

– podaje, że katolik to człowiek należący do Kościoła Chrystusowego,

– streszcza fragmenty Pisma Świętego mówiące o Kościele.

Uczeń:

– określa, na czym polega współpraca w budowaniu Kościoła,

– wyjaśnia, w jaki sposób Duch Święty działa w człowieku,

– rysuje symbole Ducha Świętego,

– wskazuje na konieczność pogłębiania wiary, zaufania i miłości względem Boga,

– wskazuje na modlitwę i świadectwo życia codziennego jako udział w apostolskiej działalności Kościoła,

– objaśnia, na czym polega misyjny charakter Kościoła,

– przytacza treść nakazu misyjnego Chrystusa,

– wyjaśnia, co poleca Jezus w nakazie misyjnym,

– wyjaśnia, w jakich okolicznościach Jezus powołał św. Pawła,

– wyjaśnia, w jaki sposób pierwsi chrześcijanie realizowali naukę Chrystusa,

– rozróżnia przymioty Kościoła,

– wyjaśnia, co otwiera drogę naszego zbawienia,

– wymienia dary otrzymane na chrzcie świętym,

– proponuje sposoby aktywnego angażowania się w życie Kościoła.

Uczeń:

– wymienia imiona Apostołów,

– wyjaśnia, jaka jest istota poszczególnych darów Ducha Świętego,

– określa znaczenie darów i charyzmatów w życiu chrześcijańskim,

– wyjaśnia, jaką rolę w życiu chrześcijanina pełnią cnoty Boskie,

– charakteryzuje rolę Ducha Świętego w życiu Kościoła,

– proponuje sposoby zaangażowania się w dzieło misyjne Kościoła,

– podaje, że papież wraz z Kolegium Biskupów stanowi Urząd Nauczycielski Kościoła,

– objaśnia, kiedy nauczanie papieża jest nieomylne,

– określa, dlaczego św. Pawła nazywamy Apostołem Narodów,

– charakteryzuje Kościół jako jeden, święty, powszechny i apostolski,

– stwierdza, że Kościół jest wspólnotą, którą łączy wspólna wiara w Chrystusa,

– wskazuje na konieczność podejmowania różnych czynności w Kościele.

Uczeń:

– uzasadnia stwierdzenie: „człowiek współczesny może być rybakiem ludzi”,

– stwierdza, że Duch Święty jest źródłem mocy dla wyznawców Chrystusa,

– uzasadnia potrzebę współpracy z Duchem Świętym w pogłębianiu wiary, nadziei i miłości w codziennym życiu,

– uzasadnia potrzebę głoszenia Ewangelii w dzisiejszym świecie,

– klasyfikuje nauczanie zwyczajne i nadzwyczajne Kościoła,

– stwierdza, że św. Paweł uświadamia nam potrzebę bycia apostołem Jezusa w świecie,

– uzasadnia związek Eucharystii z miłością bliźniego,

– wskazuje na sakrament chrztu świętego jako dar i obowiązek chrześcijanina.

II.                 SIEDEM SAKRAMENTÓW ŚWIĘTYCH

Uczeń:

– wymienia siedem sakramentów świętych,

– wyjaśnia, czym są sakramenty,

– podaje, że sakrament chrztu jest fundamentem życia chrześcijańskiego,

– charakteryzuje obrzęd sakramentu chrztu świętego,

– wyjaśnia, jakie dary otrzymujemy w sakramencie bierzmowania,

– podaje, że Eucharystia jest źródłem miłości Boga i człowieka,

– podaje, że w sakramencie pokuty i pojednania spotykamy się z Bogiem, który jednoczy nas ze sobą i ludźmi,

– nazywa Boga kochającym i miłosiernym Ojcem,

– podaje, że Jezus powołuje do kapłaństwa,

– identyfikuje sakrament kapłaństwa z kontynuacją misji Chrystusa,

– podaje, że sakrament małżeństwa jest przymierzem miłości,

– wymienia, co ślubują sobie małżonkowie w sakramencie małżeństwa,

– objaśnia różnicę między sakramentem małżeństwa a ślubem cywilnym,

– wskazuje, kto powołuje i uzdalnia do miłości małżeńskiej.

Uczeń:

– wyjaśnia, dlaczego chrzest jest fundamentem życia chrześcijańskiego,

– stwierdza, że bierzmowanie jest sakramentem umocnienia w wierze,

– objaśnia, kto i kiedy może przyjąć sakrament bierzmowania,

– nazywa Eucharystię sakramentem miłości,

– wskazuje na potrzebę korzystania z sakramentu Eucharystii,

– wyjaśnia potrzebę pracy nad sobą dla dobra osobistego i całej wspólnoty Kościoła,

– określa, jakie warunki trzeba spełnić, aby sakrament pokuty i pojednania był powrotem do Boga,

– wyjaśnia znaczenie terminów: seminarium, święcenia,

– nazywa sakrament namaszczenia chorych darem Chrystusa dla ludzi cierpiąych.

Uczeń:

– klasyfikuje podział sakramentów,

– uzasadnia, że w przyjmowaniu sakramentów konieczna jest wiara i współpraca z Bogiem,

– objaśnia określenie: „woda żywa”,

– określa obrzędy sakramentu bierzmowania,

– objaśnia, dlaczego Eucharystia jest sakramentem miłości,

– wskazuje konsekwencje sakramentu Eucharystii,

– wyjaśnia, dlaczego chrześcijanie zawierają małżeństwo w Kościele,

– objaśnia obrzęd namaszczenia chorych,

– dowodzi, dlaczego należy korzystać z sakramentu namaszczenia chorych.

Uczeń:

– wskazuje biblijne podstawy sakramentów,

– dowodzi znaczenia sakramentu bierzmowania w życiu chrześcijanina,

– objaśnia określenia Eucharystii,

– określa, na czym polega udział kapłanów w misji Chrystusa,

– porównuje związek miłości małżeńskiej do miłości Chrystusa wobec Kościoła,

– opowiada, jak należy przygotować się do przyjęcia sakramentu namaszczenia chorych,

– określa, jakie łaski są udzielane w sakramencie namaszczenia chorych.

III.              ŻYCIE Z CHRYSTUSEM WE WSPÓLNOCIE KOŚCIOŁA

Uczeń:

– wyjaśnia, co łączy wszystkich chrześcijan w Kościele,

– określa zadania chrześcijan wynikające z przynależności do Kościoła – Mistycznego Ciała Chrystusa,

– podaje, że Jezus założył Kościół,

– rozróżnia Kościół powszechny i Kościół lokalny,

– wymienia przykazania kościelne,

– podaje, że świeccy to wierni, którzy nie mają święceń kapłańskich ani zakonnych,

– podaje, że człowiek jest istotą społeczną,

– wymienia wspólnoty, w których żyje człowiek,

– rozróżnia uczynki miłosierdzia co do duszy i co do ciała,

– wyjaśnia, w jaki sposób można wypełniać przykazanie miłości w codziennym życiu,

– podaje, że modlitwa jest rozmową i spotkaniem człowieka z Bogiem,

– podaje, że najdoskonalszą modlitwą wspólnotową jest modlitwa liturgiczna,

– podaje, że niedziela jest dniem Pańskim,

– określa sposoby świętowania dnia Pańskiego.

Uczeń:

– podaje, że Kościół to Mistyczne Ciało Chrystusa,

– wyjaśnia znaczenie terminów: Kościół powszechny, Kościół lokalny,

– wyjaśnia znaczenie przykazań kościelnych,

– wyjaśnia, jaką rolę pełnią wierni świeccy w Kościele,

– wskazuje na konieczność dawania świadectwa wiary świeckich w Kościele,

– wyjaśnia, dlaczego człowiek powinien dbać o życie wspólnotowe,

– podaje, że uczynki miłosierdzia są świadectwem miłości braterskiej,

– proponuje sposoby troski i odpowiedzialności za innych ludzi,

– wyjaśnia, jaka powinna być modlitwa,

– definiuje modlitwę osobistą i liturgiczną,

– wyjaśnia, dlaczego niedzielę nazywamy dniem Pańskim.

Uczeń:

– objaśnia, co to znaczy, że Kościół jest Mistycznym Ciałem Chrystusa,

– wskazuje na różnorodność zadań we wspólnocie Kościoła powszechnego i Kościoła lokalnego,

– uzasadnia potrzebę przestrzegania przykazań kościelnych w swoim życiu,

– proponuje sposoby zaangażowania się wiernych świeckich w życiu Kościoła,

– stwierdza, że każdy gest miłości wobec drugiego człowieka jest okazaniem miłości Chrystusowi,

– wskazuje na konieczność modlitwy w życiu chrześcijanina,

– wyjaśnia, jak należy się modlić.

Uczeń:

– proponuje sposoby czynnego zaangażowania się w życie Kościoła lokalnego – diecezji i parafii,

– określa, jakie są sposoby wypełniania przykazań kościelnych,

– charakteryzuje cechy miłości chrześcijańskiej,

– stwierdza, że modlitwa wypływa z potrzeby serca człowieka,

– wskazuje na modlitwę osobistą i wspólnotową jako wypełnienie nauki Chrystusa,

– dowodzi wartości modlitwy osobistej i wspólnotowej – liturgicznej,

– stwierdza, że dla chrześcijanina niedziela to dzień spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym.

IV.              JESTEŚMY WŁĄCZENI W DZIEDZICTWO KOŚCIOŁA

Uczeń:

– podaje, że św. Wojciech jest wzorem świadka wiary w Boga,

– wskazuje na postawę wierności Bogu na wzór św. Wojciecha,

– podaje, że Polska w 966 roku przyjęła chrzest, – identyfikuje przyjęcie chrztu przez Mieszka I z chrztem Polski,

– wskazuje na obecność Chrystusa w narodzie polskim,

– wymienia przykłady kultury chrześcijańskiej,

– podaje znaczenie słowa „misje”,

– wskazuje na potrzebę modlitwy za misje,

– podaje, że tajemnice różańca świętego są streszczeniem najważniejszych wydarzeń z życia Jezusa i Maryi,

– wymienia tajemnice różańca świętego,

– podaje, że Maryja jest Królową Polski,

– określa, kto i kiedy ogłosił Maryję Królową Polski,

– wskazuje, kiedy obchodzimy uroczystość Królowej Polski,

– podaje, że Maryja jest naszą Pośredniczką i Orędowniczką,

– wymienia postaci wielkich Polaków, którzy czcili Maryję.

– proponuje sposoby czczenia Maryi,

– podaje, że sanktuaria maryjne są wyrazem kultu Maryi w Kościele,

– podaje nazwę diecezji i parafii na terenie, której mieszka,

– wskazuje sposoby aktywnego uczestnictwa w życiu parafii i diecezji,

– definiuje, co to jest Ojczyzna.

Uczeń:

– wyjaśnia, jaką rolę odegrał św. Wojciech w historii chrześcijaństwa polskiego,

– uzasadnia potrzebę dawania świadectwa przynależności do Kościoła,

– wyjaśnia, czym jest kultura chrześcijańska,

– wyjaśnia, z czego wypływa działalność misyjna Kościoła,

– proponuje sposoby włączenia się w dzieło misyjne Kościoła,

– charakteryzuje tajemnice różańca świętego,

– wyjaśnia, dlaczego Polacy powinni oddawać szczególną cześć Maryi,

– objaśnia, co to znaczy, że Maryja jest Królową ludzkich serc,

– wyjaśnia, dlaczego Maryję nazywamy Pośredniczką i Orędowniczką,

– określa formy kultu maryjnego w Kościele,

– definiuje, czym jest sanktuarium,

– wymienia imiona i nazwiska biskupa diecezji, proboszcza i wikariuszy parafii, na terenie której mieszka,

– wyjaśnia pojęcia: diecezja, parafia, biskup ordynariusz,

– podaje, że miłość Ojczyzny jest obowiązkiem chrześcijanina,

– wyjaśnia, czym jest patriotyzm,

– wymienia przejawy kultury chrześcijańskiej w Europie i Polsce.

Uczeń:

– proponuje sposoby dawania świadectwa swojej wiary w Boga,

– wyjaśnia znaczenie chrztu Polski dla narodu i Europy,

– proponuje sposoby rozwijania wiary otrzymanej na chrzcie,

– opowiada o początkach chrześcijaństwa w Polsce,

– dowodzi związku wiary i Kościoła z życiem narodu polskiego,

– proponuje sposoby kształtowania kultury chrześcijańskiej,

– dowodzi konieczności działalności misyjnej Kościoła,

– wyjaśnia, dlaczego Maryję nazywamy nauczycielką życia Jezusa,

– wskazuje na pobożność maryjną jako szczególny rys polskiej religijności,

– wymienia sanktuaria maryjne w Polsce,

– określa, jakie obowiązki wynikają z miłości do Ojczyny,

– wskazuje, jakie są owoce kultury chrześcijańskiej w Europie i Polsce.

Uczeń:

– opowiada o życiu św. Wojciecha,

– dowodzi, że chrześcijanin powinien być świadkiem wiary w Boga,

– stwierdza, że włączenie narodu polskiego do Kościoła powszechnego było wydarzeniem religijnym, politycznym i społecznym,

– wyjaśnia znaczenie słów Chrystusa: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” w odniesieniu do narodu polskiego,

– wskazuje, jak być odpowiedzialnym za chrześcijańskie dziedzictwo,

– analizuje, co to znaczy, że misje są odnową Kościoła,

– określa, kto i kiedy ogłosił Maryję Królową Polski,

– opowiada o odnowieniu ślubów jasnogórskich,

– określa, dlaczego Maryję otaczamy szczególną czcią w Kościele,

– streszcza historię diecezji, parafii,

– określa wpływ chrześcijaństwa na kulturę Europy i Polski,

– uzasadnia potrzebę troski o kulturę chrześcijańską w Europie i Polsce.

V.                 ŚWIĘCI KOŚCIOŁA UCZĄ NAS WIARY

Uczeń:

– podaje, że Bóg powołuje do świętości wszystkich ludzi,

– definiuje słowo „męczennik”,

– podaje, że św. Szczepan był pierwszym męczennikiem Kościoła,

– podaje, że św. Stanisław ze Szczepanowa jest patronem chrześcijańskiego ładu moralnego,

– wylicza cechy męczenników,

– dowodzi, że wiara, nadzieja i miłość są mocą do dawania świadectwa wiary w Boga,

– podaje, że św. Stanisław Kostka jest patronem dzieci i młodzieży,

– wymienia cechy miłości bliźniego, którymi odznaczał się św. Maksymilian Maria Kolbe,

– wyjaśnia, na czym polega ofiarna postawa wobec bliźniego,

– przytacza słowa św. Pawła, którymi w życiu kierował się bł. ks. Jerzy Popiełuszko,

– definiuje pojęcia: wiara, posłuszeństwo w wierze, strażnik,

– wylicza cechy, którymi odznaczał się prymas Stefan Wyszyński,

– wyjaśnia, co znaczy być posłusznym w wierze i być strażnikiem wiary,

– podaje, że Jezus jest najdoskonalszym nauczycielem wiary,

– nazywa św. Jana Pawła II nauczycielem wiary,

– objaśnia, jakie są zadania nauczyciela wiary.

Uczeń:

– wyjaśnia, czym jest świętość,

– określa sposoby realizacji powołania do świętości,

– wyjaśnia, dlaczego św. Szczepan poniósł śmierć męczeńską,

– definiuje określenie: „moralność”,

– określa, dlaczego św. Stanisław ze Szczepanowa jest świadkiem wiary,

– wyjaśnia, na czym polega świadectwo wiary,

– charakteryzuje osobę oddającą życie za wiarę w Boga,

– przytacza motto życiowe św. Stanisława Kostki: „Do wyższych rzeczy jestem stworzony”,

– wyjaśnia motto życiowe św. Stanisława Kostki,

– podaje, że św. Maksymilian Maria Kolbe jest wzorem ofiarnej postawy wobec bliźniego,

– proponuje sposoby realizacji ofiarnej postawy miłości w swoim życiu,

– wyjaśnia, na czym polega służba prawdzie,

– proponuje działanie na rzecz rozwoju swojej wiary i bliźnich,

– określa cechy św. Jana Pawła II jako nauczyciela wiary.

Uczeń:

– wskazuje zadania, które pomagają w realizacji powołania do świętości,

– dowodzi znaczenia świętych w życiu Kościoła,

– opisuje okoliczności męczeńskiej śmierci Szczepana,

– proponuje sposoby dawania świadectwa wiary w Chrystusa,

– wyjaśnia, jakie były przyczyny konfliktu pomiędzy Bolesławem Śmiałym a św. Stanisławem ze Szczepanowa,

– uzasadnia potrzebę troski o ład moralny,

– stwierdza, że męczennicy za wiarę są szczególnymi świadkami wiary, którzy swą śmiercią potwierdzili miłość Chrystusa ponad życie,

– stwierdza, że św. Stanisław Kostka jest wzorem w realizacji powołania do świętości,

– dowodzi, że św. Maksymilian Maria Kolbe jest wzorem ofiarnej postawy wobec bliźniego,

– dowodzi, że bł. ks. Jerzy Popiełuszko jest przykładem służby prawdzie,

– nazywa prymasa Stefana Wyszyńskiego strażnikiem wiary narodu polskiego,

– uzasadnia potrzebę dawania świadectwa wiary,

– dowodzi, dlaczego św. Jan Paweł II jest nauczycielem wiary.

Uczeń:

– charakteryzuje wybranych świętych,

– dowodzi roli cierpienia i męczeństwa św. Szczepana w rozwoju Kościoła,

– stwierdza, że świadectwo św. Stanisław ze Szczepanowa jest potwierdzeniem wierności Bogu,

– wymienia męczenników z okresu II wojny światowej,

– opowiada o życiu św. Stanisława Kostki,

– określa, jakimi wartościami kierował się św. Stanisław Kostka w swoim życiu,

– opowiada o życiu św. Maksymiliana Marii Kolbego,

– opowiada o życiu bł. ks. Jerzego Popiełuszki,

– opowiada o życiu i działalności prymasa Stefana Wyszyńskiego,

– uzasadnia, dlaczego prymas Stefan Wyszyński jest strażnikiem wiary narodu polskiego.

VI.              KATECHEZY LITURGICZNE

Uczeń:

– identyfikuje Najświętszy Sakrament z Ciałem i Krwią Pana Jezusa,

– podaje, że uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa jest nazywana Bożym Ciałem.

– podaje, że Adwent jest czasem oczekiwania na Zbawiciela,

– wylicza symbole adwentowe,

– podaje, że 25 grudnia obchodzimy uroczystość Narodzenia Pańskiego,

– wymienia tradycje bożonarodzeniowe,

– streszcza tekst Ewangelii o narodzeniu Jezusa,

– podaje, że Wielki Post jest czasem przygotowania do Wielkanocy,

– wylicza nabożeństwa odprawiane w Wielkim Poście,

– wymienia stacje Drogi krzyżowej,

– podaje, że zmartwychwstanie Pana Jezusa to największe wydarzenie w historii człowieka,

– nazywa uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego najważniejszym świętem chrześcijańskim.

Uczeń:

– przytacza słowa Pana Jezusa z Ostatniej Wieczerzy, odnoszące się do Najświętszego Sakramentu,

– streszcza przypowieść o dziesięciu pannach,

– objaśnia, do czego przygotowuje nas czas Adwentu,

– wskazuje, kto jest wzorem oczekiwania na Zbawiciela,

– wyjaśnia, dlaczego Bóg posłał na ziemię swego Syna,

– objaśnia, co pomaga w owocnym przeżyciu Wielkiego Postu,

– wyjaśnia, dlaczego Pan Jezus przyjął mękę i śmierć na krzyżu,

– objaśnia, czego dokonał Pan Jezus przez swoją śmierć na krzyżu,

– wylicza zwyczaje wielkanocne,

– wyjaśnia, czego dokonał Pan Jezus przez swoje zmartwychwstanie,

– objaśnia, co zapowiada zmartwychwstanie Jezusa.

Uczeń:

– wskazuje na potrzebę adoracji Najświętszego Sakramentu,

– wyjaśnia, co znaczą słowa Pana Jezusa: „Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mt 25,13),

– uzasadnia potrzebę czujności i gotowości na spotkanie z Bogiem,

– proponuje sposoby okazywania wdzięczności Bogu za Jego miłość,

– określa, na czym polega nawrócenie i pokuta,

– proponuje sposoby owocnego przeżycia Wielkiego Postu,

– opowiada o wydarzeniach z drogi krzyżowej Pana Jezusa,

– opowiada o wydarzeniu zmartwychwstania Pana Jezusa,

– proponuje sposoby dawania świadectwa wiary w Chrystusa.

Uczeń:

– wyjaśnia znaczenie uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa dla chrześcijanina,

– określa znaczenie adwentowych zwyczajów i symboli,

– dowodzi, co objawił Bóg ludziom, posyłając na ziemię swego Syna,

– dowodzi wartości postu, modlitwy i jałmużny.