PATRONI ROKU 2021

 Poznaliśmy patronów 2021 roku. 27 listopada 2020 Sejm Rzeczypospolitej Polskiej przyjął uchwałę ws. ustanowienia roku 2021 Rokiem:

Stanisława Lema, Cypriana Kamila Norwida, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Tadeusza Różewicza. 2021 będzie także rokiem Konstytucji 3 Maja i kard. Stefana Wyszyńskiego.

 

STANISŁAW LEM - 100. rocznica urodzin

(ur. 12 lub 13 września 1921 r., zm. 27 marca 2006 r.) pisarz uznawany za najwybitniejszego przedstawiciela polskiej fantastyki i jednego z najpoczytniejszych pisarzy science-fiction na świecie. Jego powieści i opowiadania, zaliczane do kanonu literatury światowej przetłumaczono na ponad czterdzieści języków i wydano – jak dotąd – w nakładzie 30 milionów egzemplarzy – można przeczytać w uchwale sejmowej.

 

CYPRIAN KAMIL NORWID - 200. rocznica urodzin

(ur. 24 września 1891 r. zm., 23 maja 1883 r.)  Był poetą, dramatopisarzem, prozaikiem i myślicielem, a także artystą sztuk pięknych. Twórczość Norwida, nierozumiana przez mu współczesnych, została odkryta na nowo dopiero w XX w.
W twórczości swej Norwid odwoływał się do narodowej i ogólnoeuropejskiej tradycji, a zarazem był odważnym nowatorem. Na zawsze weszły do zbiorowej świadomości. Norwidowe frazy, jak ta: „Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek”. Główną wartością, jego dzieł jest wolność – wolność jednostki i narodu, wolność w dziedzinie twórczości i wolność polityczna - brzmi treść uchwały sejmowej.

 

KRZYSZTOF KAMIL BACZYŃSKI - 100. rocznica urodzin

(ur. 22 stycznia 1921 r., zm. 4 sierpnia 1944 r.) poeta pokolenia Kolumbów, uczestnik Powstania Warszawskiego. Pokolenia Kolumbów, które - jak podkreślono w uchwale sejmowej - swoje życie poświęciło Ojczyźnie.

 

TADEUSZ RÓŻEWICZ - 100. rocznica urodzin

(ur. 9 października 1921 r, zm. 24 kwietnia 2014 r.) poeta, dramaturg, prozaik i scenarzysta.

W uzasadnieniu uchwały napisano:

"Zmienił polską poezję, stworzył jej nową formę. Ambasador polszczyzny. Poeta przełomu, głęboko związany z losem pokolenia wojennego, stworzył nowy język poezji. Wnikliwy obserwator życia codziennego, społecznego i politycznego. Nieobojętny, pełen czułości dla świata i empatii dla szarego człowieka - bohatera. Poprzez nową poetycką formę precyzyjnie definiował kryzys współczesnego świata jak i rozdarcie współczesnego człowieka. Wybitny dramaturg."

 

 

 

 

 

 

POLSKA NOBLISTKA 2018

 

Olga Nawoja Tokarczuk - (ur. 29 stycznia 1962 w Sulechowie) – polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018.
    Laureatka The Man Booker International Prize 2018 za powieść ,,Bieguni” (Flights) oraz dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej „Nike” za powieści: Bieguni (2008)[ i ,,Księgi Jakubowe” (2015). 

ŻYCIORYS
Urodziła się w Sulechowiei wychowała w Klenicy skąd przeniosła się z rodzicami do Kietrza.
Tam ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Kamila Norwida .
    Jest absolwentką Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów jako wolontariuszka opiekowała się osobami z różnymi problemami.. Zainteresowała się również pracami Carla Junga, co wywarło wpływ na jej twórczość. 
    Po studiach pracowała jako psychoterapeutka w  Wałbrzychu. Ma syna. Mieszka we Wrocławiu i w Krajanowie.

    Zadebiutowała w 1979 na łamach pisma „Na przełaj”, gdzie pod pseudonimem „Natasza Borodin” opublikowała pierwsze opowiadania..
Jako powieściopisarka zadebiutowała w 1993 wydaną wówczas Podróżą ludzi Księgi[. Książka     uzyskała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek...
 W 1995 ukazała się jej druga powieść, ,,E.E.” Książka opowiada o dojrzewaniu dziewczynki, która nagle uzyskuje nadprzyrodzone zdolności. Dużym sukcesem Tokarczuk okazała się wydana w 1996 powieść ,, Prawiek i inne czasy”. Rok 1997 przyniósł zbiór opowiadań zatytułowany Szafa[, a w 1998 pisarka opublikowała powieść pt. ,,Dom dzienny, dom nocny”..
    W 2004 ukazały się Ostatnie historie. Książka ta składa się z trzech oddzielnych opowieści o babce, matce i wnuczce, ukazanych w niezależnych od siebie czasie i przestrzeni.
Jest twórczynią opowiadania ,,Bardo. Szopka”, zawierającego opis ruchomej szopki z klasztoru redemptorystów w Bardzie.
    W pierwszej połowie października 2007 ukazała się jej powieść ,,Bieguni”. Pracowała nad nią trzy lata. Wspomina, że większość notatek robiła w czasie podróży:  „Ale nie jest to książka o podróży. Nie ma w niej opisów zabytków i miejsc. Nie jest to dziennik podróży ani reportaż. Chciałam raczej przyjrzeć się temu, co to znaczy podróżować, poruszać się, przemieszczać. Jaki to ma sens? Co nam to daje? Co to znaczy” – napisała we wstępie. 
    Jak mówi, „pisanie powieści  jest dla mnie przeniesionym w dojrzałość opowiadaniem sobie samemu bajek. Tak jak to robią dzieci, zanim zasną. Posługują się przy tym językiem z pogranicza snu i jawy, opisują i zmyślają”.
Jej twórczość była tłumaczona na ponad 35 języków.

DZIAŁALNOŚĆ

    Była współorganizatorką Festiwalu Opowiadania, podczas którego autorzy krótkich form literackich z Polski i zagranicy prezentują swoje utwory,
    Prowadziła warsztaty prozatorskie w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 2008 prowadziła zajęcia z twórczego pisarstwa na Uniwersytecie Opolskim.
    Od 2015 organizuje w Nowej Rudzie i okolicach Festiwal ,,Góry Literatury” 
W programie festiwalu znajdują się: akcje edukacyjne, debaty, koncerty, panele, pokazy,spotkania Noworudzkie ,,Spotkania z Poezją”, warsztaty (filmowe, kulinarne i literackie) oraz wystawy. 
    Wspiera działania na rzecz ochrony środowiska, praw zwierząt oraz równouprawnienia.
    Na podstawie jednej z jej książek ,,Prowadź swój pług przez kości umarłych” - powstał film ,,Pokot” w reżyserii  Agnieszki  Holland i Katarzyny Adamik.
 

ROCZNICE LITERACKIE

 

 

MARIA KONOPNICKA – 105 ROCZNICA ŚMIERCI  -   AUTORKI BAŚNI ,, O SIEROTCE MARYSI I KRASNOLUDKACH”

 

 

Maria Stanisława Wasiłowska (po mężu Konopnicka) urodziła się 23 maja 1842 w Suwałkach. Była drugim dzieckiem Józefa i Scholastyki Wasiłowskich.

         W 1849 roku rodzina sprowadziła się do Kalisza, gdzie przyszła poetka spędziła dzieciństwo i młodość. Prócz starszej Wandy, Maria miała jeszcze czwórkę rodzeństwa: Jana Jarosława, Laurę Celinę, Zofię i Jadwigę Julię. 

         Po śmierci ukochanej żony Józef poświęcił się całkowicie pracy i wychowaniu sześciorga dzieci. Dbał o wykształcenie pociech, czego dowodem może być posłanie dwóch córek do szkoły.

          W czasie rocznego pobytu na doskonałej i kosztownej pensji sióstr Sakramentek        w Warszawie, Maria poznała i zaprzyjaźniła się z rok straszą Ziunią Pawłowską, czyli Elizą Orzeszkową, której miała wiele do zawdzięczenia. Autorka „Nad Niemnem” przez całe życie była wierną towarzyszką Konopnickiej. 
 

 

Nic nie zapowiadało, że Maria będzie tak dobrą i znaną pisarką. Zamierzała przecież poświęcić się rodzinie jako gospodyni, matka i żona. Mając dwadzieścia lat wyszła za ziemianinaJarosława Konopnickiego. Opuściła wówczas ukochany Kalisz i przeniosła się do Bronowa. 


W czasie dziesięciu lat spędzonych przy boku męża Konopnicka urodziła aż ośmioro dzieci 

         Gdy jej wiersz W górach zyskał przychylną recenzje Henryka Sienkiewicza, zdecydowała się na rozstanie się z mężem
        Zamieszkała w dwupokojowym mieszkaniu na Starym Mieście przy ulicy Piekarskiej. Choć miała jeszcze małe dzieci, zaczęła pracować.

         W dzień udzielała korepetycji w zamożnych rodzinach, prowadziła własny dom, cerowała dzieciom ubrania, szyła, gotowała, sprzątała, a w nocy pisała, ucząc się przy tym, by przekazywać ludziom wartościowe wiadomości.

Brała udział w konspiracyjnych i jawnych akcjach społecznych. Była osobą zaangażowaną            w sprawy narodowe i społeczne. Współorganizowała międzynarodowy protest przeciw pruskim represjom i prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni (1901- 1902), ustawom uwłaszczeniowym (m.in. 1908) oraz prześladowaniom unitów. Propagowała walkę kobiet o należne im prawa .

         14 lutego 1890 roku czterdziestoośmioletnia Konopnicka zamknęła trzynastoletni okres warszawskiego życia i rozpoczęła prawie dwudziestoletni etap wędrówki po świecie, zwaną przez jej biografów „tułaczymi latami”. Zwiedziła wiele krajów, mając na trasie swych podróży między innymi Włochy (1883), Pragę (1884), Niemcy, Francję, Szwajcarię oraz miejscowości kuracyjne Austrii i Czech. Do kraju wracała okazjonalnie.

 

W latach 1884-1886 redagowała pismo dla kobiet „Świt”, co stało się początkiem jej współpracy        z wydawnictwami, prasą krajową, organizacjami społecznymi trzech zaborów, zrzeszeniami polskimi na obczyźnie, Macierzą Szkolną, komitetami pomocy dla wywłaszczonej ludności Górnego Śląska i Wielkopolski. 

Z okazji 25-lecia pracy pisarskiej (1903) otrzymała w darze narodowym (zakupionym ze składek społeczeństwa) dworek w Żarnowcu koło Krosna na Pogórzu Karpackim. 

Umarła na zapalenie płuc rankiem 8 października 1910 roku we Lwowie.

Twórczość dla dzieci:

Popularne do dziś utwory dla dzieci:

O krasnoludkach i sierotce Marysi (1896), O Janku Wędrowniczku (1893), Na jagody (1903)

 

270 rocznica urodzin autora ,,Przygód Guliwera”

JONATHANA SWIFTA

Jonathan Swift (1667-1745) – irlandzki pisarz, satyryk, eseista.

Urodzony 30 listopada 1667 roku w Dublinie jako drugie dziecko Jonathana Swifta i Abigail Erick. Matka Swifta przeprowadza się do Anglii i pozostawia syna pod opieką rodziny zmarłego męża. 

W 1682 roku Jonathan wstępuje do Trinity College w Dublinie (kończy uczelnię w 1686 roku). Po zakończeniu edukacji młody Swift powraca do ojczyzny i otrzymuje posadę sekretarza u boku angielskiego dyplomaty – Sir Williama Temple'a. W 1692 roku Swift uzyskuje dyplom Hertford College w Oksfordzie. W międzyczasie młody pisarz otrzymuje święcenia kapłańskie. Po śmierci Temple'a Swift zostaje dziekanem Katedry św. Patryka w Dublinie. 

                                                    TWÓRCZOŚĆ

            W tym czasie powstają jego pierwsze satyry. W 1704 roku ukazuje się dzieło pt. „The Battle of the Books”. Pisarz zajmuje się aktywnie polityką, wspierając partię Torysów. Po upadku rządu Torysów Swift zostaje zmuszony do opuszczenia Anglii            i powrotu do Irlandii, gdzie tworzy m.in. pamflet „A Modest Proposal” oraz słynne „Podróże Guliwera” (pełny tytuł: „Podróże Guliwera do wielu odległych narodów świata”). Książka ukazuje się anonimowo w 1726 roku, zyskując szybko popularność.

 

         Główny i tytułowy bohater, Guliwer, marzy o morskich podróżach Udaje mu się zrealizować swoje marzenia, w dodatku dociera do krain, których nie znają inni marynarze. Najpierw przybywa do kraju Liliputów, karłów. Tam dowiaduje się, jak to jest być olbrzymem, odkrywa że w miniaturowym świecie panują te same prawa, co w jego rzeczywistości. Następna podróż kończy się lądowaniem w kraju olbrzymów. Tu Guliwer ma okazję poznać swoją słabość, dowiaduje się co to znaczy być uzależnionym od innych, być zabawką w ich rękach, jak to jest mieć się ciągle na baczności, żyć w poczuciu ciągłego zagrożenia. Ze swoich podróży bohater wraca bogatszy w doświadczenie, wiedzę o sobie i świecie. Potrafi też docenić wartość rodziny i domu.

 

165 rocznica urodzin Louisa Roberta Stevensona

 

 

 

        Eseista, powieściopisarz i nowelista szkocki.
        Chorował na  gruźlicę i dlatego  często podróżował

W poszukiwaniu odpowiedniego klimatu.
        Mimo ukończonych studiów prawniczych poświęcił się wyłącznie twórczości literackiej.
        Największą popularność zyskały powieści przygodowe Stevensona, jak np. "Wyspa skarbów" (1882), w której rozczytuje się po dzień dzisiejszy nie tylko młodzież.

        Stevenson pisał także powieści historyczne z życia Szkocji             w XVIII wieku ("Porwany za młodu" - 1886, "Katriona" - 1893, "Dziedzic na Ballantrae" - 1889) oraz żartobliwe wiersze dla dzieci

i młodzieży.

 

Twórczość

Porwany za młodu

Główny bohater powieści, młodzieniec Dawid Balfour, po śmierci ojca udaje się zgodnie z wolą zmarłego do Shaws, gdzie mieszka jego stryj Ebenezer. Po drodze ma okazję dowiedzieć się od napotkanych ludzi, że stryj nie cieszy się dobrą opinią w okolicy. Na miejscu przekonuje się, że stryj jest podejrzliwą i mało sympatyczną osobą. Następnego dnia stryj prosi go o przyniesienie mu skrzyni z wieży. ….

 

WYSPA SKARBÓW

         Wielokrotnie ekranizowana i tłumaczona powieść, szkolnego kolegi Artura Conana Doyle’a, dopisana do rysunku pirackiej mapy, elektryzując rzesze czytelników przeszła do klasyki gatunku powieści awanturniczej, a stworzony przez Stevensona wizerunek pirata stał się wzorem, inspirującym kolejne pokolenia twórców. Kto bowiem nie marzy               o podróży życia i odkrywaniu nowych lądów?

 

180 ROCZNICA URODZIN I 105 ROCZNICA ŚMIERCI

MARKA TWAIN’A

 

Prawdziwe nazwisko amerykańskiego pisarza Marka Twaina brzmi Samuel Langhorne Clemens. Urodził się w1835r. w miasteczku Floryda. Pracował w drukarni, a później jako pilot parowca rzecznego. Z tego okresu pochodzi jego pseudonim literacki - mark twain znaczy „znacz dwa” (chodzi o miarę głębokości). Twain był poszukiwaczem złota, podróżnikiem - zwiedził niemal cały świat. Pracował jako dziennikarz, najbardziej znany jest jako autor powieści, np.: Królewicz i żebrak, Przygody Tomka Sawyera, Przygody Hucka. Pisarz zmarł w 1910 r.

 Twórczość

Przygody Tomka Sawyera (tytuł oryginalny The Adventures of Tom Sawyer) –powieść dla młodzieży amerykańskiego pisarza Marka Twaina z 1876 roku; pierwsze polskie wydanie – rok 1901.

Akcja całej powieści toczy się w miasteczku St. Petersburg nad rzeką Missisipii

i najbliższej okolicy. Tomaszem opiekuje się ciotka Polly, z którą chodzi do szkółki niedzielnej. W domu mieszka z ciotką, młodszym przyrodnim bratem Sidem i kuzynką Mary. W powieści, której głównym wątkiem są przygody chłopca w małym miasteczku, Mark Twain ukazuje ówczesne życie i obyczajowość.

Przygody Hucka Finna

         Powieść jest wyraźnym nawiązaniem do Przygód Tomka Sawyera. Jej głównym bohaterem jest Huck, przyjaciel Tomka, którego na końcu wspomnianej powieści adoptowała wdowa Douglas. Przyzwyczajony do wolności i niezależności chłopiec źle się u niej czuł. Jednak dużo gorzej było mu z ojcem, który nagle zjawił się w miasteczku i porwał chłopca. Na szczęście Huckowi udało się od niego uciec. Wraz z Murzynem panny Watson, a potem z dwoma opryszkami, Księciem i Królembohater płynął w dół Missisipi. W końcu Huck spotyka Tomka i wraz z nim zgadza się wrócić do domu wdowy, który wreszcie uznaje za swój.

KSIĄŻE I ŻEBRAK

         Pewnego dnia, w Londynie, przyszło na świat dwóch chłopców. Jeden w rodzinie żebraków, drugi był synem króla. Tom, mały żebrak, wiódł niezwykle smutne, przepełnione pijackimi awanturami i bijatykami życie. Ojciec i babcia zmuszali go do żebrania, często bijąc bez litości. Jedyną pociechą była nauka u księdza Andrzeja, czytanie oraz oddawanie się marzeniom, że jest księciem. Bardzo pragnął choć raz zobaczyć prawdziwego księcia. Marzenie to spełniło się, gdy przypadkiem zawędrował pod bramy pałacu. Urzeczony widokiem księcia, jego stroju i służby zbliżył się zbyt blisko. Strażnik odepchnął go brutalnie w tłum gapiów. Edward - książę, zauważył to i jako zadośćuczynienie zaprosił małego żebraka do pałacu. Chłopcy rozmawiali, opowiadali, jak wygląda ich życie. Edwardowi bardzo podobały się zabawy i beztroska Toma. Zapragnął być choć przez chwilę w skórze Toma. Chłopcy, nie czekając długo, zamienili się ubraniem. ….

 

95 ROCZNICA URODZIN I 10 ROCZNICA ŚMIERCI LUDWIKA JERZEGO KERNA

Ludwik Jerzy Kern

 

       Poeta, satyryk, dziennikarz, tłumacz. Studiował w PWST         w Łodzi. Członek zespołu redakcyjnego "Przekroju", współpracownik "Płomyka" i "Płomyczka".

       Autor kilkunastu tomów wierszy satyrycznych. Twórca tekstów takich piosenek, jak: "Cicha woda", "Lato, lato", "Nie bądż taki szybki Bill". 

       Dla dzieci napisał kilkanaście książek wierszem i prozą. Odznaczają się one szczególnym wdziękiem, humorem, liryzmem

i bliskie są poezji K.I. Gałczyńskiego. Stworzył niezapomniane postacie literackie psa Ferdynanda Wspaniałego, Słonia Dominika    i kapitana Ali.

Laureat licznych nagród, otrzymał m.in. Order Uśmiechu (1972 r.)   i Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci (1976 r.).

 

Książki Autora

Ferdynad Wspaniały

       Pozycja klasyczna literatury dziecięcej, na której wychowały się już pokolenia. Postać psa o ludzkich cechach stworzona przez Kerna i zobrazowana graficznie przez Kazimierza Mikulskiego bawi od lat dzieci i dorosłych.

       Książka wielokrotnie wydawana, ekranizowana i tłumaczona na kilkanaście języków.

„Napisałem książkę o psie, a teraz sumienie mnie gryzie. Po 40 latach. Uchodzę za tego, co to wszystko wymyślił, a to guzik prawda. Ja rzeczywiście tę książkę napisałem, ale wymyślił ją pies. Mój pies. I to w dodatku pies, że tak powiem, płci pięknej, czyli suka. Miała literacko-teatralne imię: Farsa. Teżna F, jak Ferdynand. Była to wytworna ciemna bokserka o wdzięku perskiej księżniczki i wybitnych uzdolnieniach aktorskich.

 

Zbudź się Ferdynandzie

 

Nowe przygody Ferdynanda Wspaniałeho. Ciekawe, zabawne, fantastyczne, nieprawdopodobne.

---

 

 

130 rocznica urodzin Kornela Makuszyńskiego

 

 

 

 

 

8 stycznia 130 lat temu, bo w roku 1884 w Stryju urodził się jeden z bardziej lubianych twórców literatury dla dzieci i młodzieży – Kornel Makuszyński. Autor między innymi „Panny z mokrą  głową”, „Awantury o Basię”, „Szaleństw panny Ewy”, „ Przyjaciela wesołego diabła” czy „Szatana z siódmej klasy” wiódł życie skromne i pracowite.Jego losy były związane ze Lwowem, Paryżem, Burbiszkami na Litwie, Kijowem i Warszawą. Często odwiedzał Zakopane, gdzie zamieszkał pod koniec życia. Tam też w 1953 roku spoczął na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku.

 Kornel Makuszyński jest patronem wielu szkół, a od 1994 roku przyznaje się nagrodę literacką jego imienia.

Młodsze pokolenie kojarzy pana Kornela z przygodami zabawnego Koziołka Matołka czy wybrykami małej małpki Fiki-Miki.

 

 

 

Twórczość

 

 

 

Kornel Makuszyński (1884-1953)

Pisarz niegdyś uwielbiany przez miliony czytelników, po wojnie w czasach Polski Ludowej zostaje całkowicie wymazany z kart polskiej literatury. W 1951 roku dzieła Makuszyńskiego zostały wpisane na nieoficjalną listę książek ideologicznie szkodliwych, a pisarz popadł w literacki niebyt.

Postaci stworzone przez Makuszyńskiego zawierają cząstkę jego duszy: kochającego życie optymisty, który pisał w Bezgrzesznych latach:,, nie miałem nigdy zdolności widzenia rzeczy przyszłych, bo urodziwszy się, zamyśliłem się głęboko, wreszcie machnąwszy ręką, postanowiłem żyć dalej”.

Był człowiekiem o głębokim sercu, który za sprawą pióra chciał zmieniac świat na lepsze. Bohaterki jego powieści, postrzelone, ale odważne dziewczynki, jak pełna szaleństwa Ewa, dzielna Basia czy panna z mokrą głową, swoim wdziękiem oswajały bezdusznych starców. Budziły zatrwadziałe sumienia, otwierały serca i portfele w słusznej sprawie. W każdej powieści Makuszyński przemycał nie tylko ważne społeczne treści etyczne, ale także prostą życiową mądrośc. To on jest autorem zdania: Stracony każdy dzień bez uśmiechu. Mówi się o nim, że propagował naiwną, prostą wiarę w serce człowieka. Pisał nie tylko dla młodzieży ale również dla dorosłych.

 

W zbiorach biblioteki są dostępne następujące książki Kornela Makuszyńskiego:

"AWANTURA O BASIĘ" 

 

 

 

Basia Bzowska to mała dziewczynka, której mama zginęła w wypadku wpadając pod pociąg. Dzieckiem zaopiekował się pewien lekarz wraz z żoną Natalią Budziszową. Małżeństwo wysłało Basię pociągiem do Warszawy. Na szyi zawiesili dziecku karteczkę z adresem, który umierając zdołała wyjawić matka. W pociągu

Dziewczynka rozlała mleko na swą karteczkę W przedziale znajdował się również mężczyzna, który zachowywał się bardzo nieprzyjemnie i od razu nie spodobał się dziewczynce. Po dotarciu na miejsce i opuszczeniu pociągu na dworcu nikt na dziewczynkę nie czekał. Ów mężczyzna, Walicki, postanowił poczekać z dzieckiem.

Aktor ze swym współlokatorem Szotem usiłowali przeczytać napis na kartce. Dziewczynkę odesłano do pewnego pisarza, Stanisława Olszowskiego mieszkającego przy ulicy Chmielnej 15. Mężczyzna po powrocie do domu zdumiony zastał obce dziecko w swoim czystym łóżku. Z początku literat nie krył gniewu, ale z czasem polubił gościa i zaprzestał poszukiwania opiekunów.

Pewnego dnia w gazecie ukazało się ogłoszenie, w którym poszukiwano Basi. Pisarz przywiązany do dziewczynki postanowił nie oddawać jej. Niedługo przed tym wydarzeniem Stanisława Olszańska wróciła od rodziców do mieszkania babci Tańskiej w Warszawie. W liście, który na nią czekał dowiedziała się o dziecku przyjaciółki. Kobiety zamieściły w gazecie ów ogłoszenie oraz poinformowały panią Budziszową o zaginięciu dziecka. Kobieta przypadkiem odnalazła porywczego mężczyznę z przedziału Basi. Aktor wyjawił kobiecie, gdzie przebywa Basia. Kobiety natychmiast skierowały się do mieszkania pisarza.

Niestety mężczyzna wcale nie zamierzał oddać swojej nowej lokatorki.

 

 

 

,,O dwóch takich co ukradli księżyc” –książka autorstwa Kornela Makuszyńskiego z 1928 roku.

We wsi Zapiecek na świat przychodzą bliźniacy – Jacek i Placek. Okazują się być niesamowicie żarłoczni, okrutni i leniwi. Wiadomo, że nic z nich nie wyrośnie. Ponieważ nie chcą pracować – teraz ani w przyszłości, postanawiają ukraść złoty księżyc i go sprzedać. Na drogę wykradają matce ostatni bochenek chleba (który później zamienia się w kamień). Wkrótce wpadają w ręce złoczyńców. Gdy wyprawiają się do złotego miasta, poznają pozorną wartość wszystkich skarbów. Wracają do Zapiecka i pragną pomagać rodzicom w pracy

Ekranizacje O dwóch takich, co ukradli księżyc - film z 1962 roku - rolę bliźniaków zagrali Lech Kaczyński i Jarosław Kaczyński.

 

 

 

 

 

 

 

,, PANNA Z MOKRĄ GŁOWĄ”

 

 

 

Tytułowa bohaterka darzy sympatią wielu ludzi. Urzeka wdziękiem, radością życia i temperamentem. Dzięki tym przymiotom zmienia największych ponuraków w osoby pogodne, otwarte na świat.

 

 

,,Szaleństwa Panny Ewy”

 

 

 

Przygody szesnastoletniej Ewy zaczynają się od ucieczki przez okno od opiekunki u której umieścił ją ojciec, wyjeżdzając za granicę. Do jego powrotu Ewa zdąży wiele narozrabiać ale również pomóc nowym znajomym wyjść z tarapatów.

,,SZATAN Z SIÓDMEJ KLASY”

 

 

 

Adam Cisowski, uczeń warszawskiego gimnazjum, słynie z detektywistycznych umiejętności i niezwykłych zdolności do logicznego myślenia i rozwiązywania zagadek. Przekonawszy się o tym „na własnej skórze” (Adaś odkrył jego system wywoływania uczniów do odpowiedzi), profesor historii Gąsowski, zaprasza wychowanka do majątku swego brata, do Bejgoły, gdzie mają miejsce niezwykłe wypadki. W wyniku „śledztwa” Adasia w okolicy dworku zostaje odnaleziony skarb, w ręce policji zostaje oddana szajka złodziei, a główny i tytułowybohater przeżywa pierwszą w życiu miłość.

Jest to barwna, ciekawa i pełna humoru powieść dla młodzieży. Główny bohater, Adaś, to niezwykle sympatyczna postać. Jego przygody wciągają czytelnika, który podziwia umiejętności logicznego myślenia, ale zarazem z niecierpliwością oczekuje na rozwój wypadków, by dowiedzieć się, czy skarb rzeczywiście istnieje i kto go odnajdzie.

 

 

 

,,120 PRZYGÓD KOZIOŁKA MATOŁKA”

Przygody Koziołka Matołka to właściwie nie powieść, tylko komiks, składający się z szeregu obrazków, z których każdy podpisany jest rymowanym czterowierszem. Każdy z nich opowiada kolejny fragment historii. Twórcą rysunków jest Marian Walentynowicz (1896-1967), polski rysownik i pierwszy polski twórca komiksów. Zwykle jego nazwisko podaje się jako współautora Przygód Koziołka Matołka.

Przygody Koziołka Matołka to opowieść o sympatycznym koziołku, który wyrusza do miasteczka Pacanów, w którym rzekomo podkuwa się kozy. Po drodze ma mnóstwo przygód, trafia do Ameryki, Afryki, Chin i nawet na Księżyc. W końcu udaje mu się odnaleźć Pacanów, a wtedy dowiaduje się, że nie podkuwa się w nim kóz, a jedynie pracuje tu rodzina kowali o nazwisku Koza (czyli „Kozy kują”). Koziołek pociesza się jednak szybko, bo tłumaczą mu, że kozy nie potrzebują podków

 Ponadto w bibliotece możemy wypożyczyć  także inne książki tego autora  takie  jak: