Ostatnia faza wieku przedszkolnego zaczyna się w połowie szóstego roku życia, a jej koniec przypada na okres podjęcia nauki w szkole. Dziecko sześcioletnie interesuje się światem i zachodzącymi w nim zjawiskami, chłonie informacje o bliższym oraz dalszym otoczeniu. W tym okresie powinno być przystosowane do pracy w zespole i do większego wysiłku czy skupienia uwagi.
Ulubioną formą jego działalności jest zabawa, która staje się coraz lepiej zorganizowana i urozmaicona. W domu, przedszkolu czy zerówce dziecko może spełniać dużo drobnych zadań, np. utrzymywać porządek w zabawkach, podlewać kwiaty, bawić się z młodszym rówieśnikiem, pomagać rodzicom lub nauczycielowi w drobnych czynnościach. Chociaż sześciolatek jest bardziej opanowany i mniej impulsywny od młodszych dzieci, przy niedużych trudnościach, drobnych problemach często wpada w złość, płacze, tupie nogami.
Dziecko ma bardzo dobrą koordynację ruchów, biega, skacze, głośno mówi, naśladuje różne dźwięki, krzyczy do innych w trakcie zabawy, lubi chwalić się posiadanymi rzeczami i zazdrości różnych drobiazgów rówieśnikom. Lubi zbierać i posiadać rzeczy, ma duże poczucie własności, wymaga pomocy dorosłych przy utrzymaniu swoich rzeczy w porządku. Dla sześciolatka autorytetem są rodzice i nauczyciele.
Zwracając uwagę na rozwój społeczno-emocjonalny należy również wspomnieć o zmienności i gwałtowności emocji; od entuzjazmu do agresji. Sześciolatek chce być najlepszy, najszybszy, najsilniejszy. Może mieć czasem kłopoty ze współdziałaniem z rówieśnikami, ponieważ ma silną potrzebę rywalizacji i zwyciężania. Kiedy jest w dobrym nastroju pomaga kolegom i nauczycielowi, ma jednak trudności z zauważaniem potrzeb innych. Jest bardzo czuły na krytykę, czasem oszukuje i ma problem z przyznaniem się do winy. Dziecko w tym wieku zazwyczaj posiada przyjaciela, ale przyjaźni się i bawi głównie z osobami tej samej płci.
Następuje szybki rozwój fizyczny i motoryczny. Jak już wcześniej napisałam sześciolatek jest żywiołowy, hałaśliwy, pełen energii. Potrafi sprawnie i samodzielnie wykonywać czynności samoobsługowe. Jest coraz bardziej sprawny fizycznie, jego ruchy są zręczniejsze i zwinniejsze, występuje automatyzacja takich ruchów, jak bieg, marsz, podskoki. Dziecko może się szybko męczyć, ale też bardzo szybko regeneruje siły. Potrafi jeździć na dwukołowym rowerze, może jeździć na łyżwach, nartach, rolkach. Sześciolatek nie potrafi często przewidywać, nie boi się ryzyka, nie myśli o niebezpieczeństwie. Powinien dobrze rysować i malować, może mieć jednak trudności z pisaniem, co jest związane z nie w pełni ukształtowanymi kośćmi nadgarstków.
Rozwój intelektualny-dziecko powinno używać około 4 tysięcy słów, stosować poprawne formy fleksyjne wszystkich odmieniających się części mowy. Myślenie oparte jest na konkretnym materiale spostrzeżeniowym. Myślenie abstrakcyjne(słowno-pojęciowe)zaczyna się dopiero kształtować, występują początki uogólniania i tworzenia pojęć. Dominuje pamięć konkretno-obrazowa, a pamięć słowna zaczyna się dopiero rozwijać. Mimowolny charakter pamięci powoduje to, że jest mało pojemna, nietrwała i niedokładna, dziecko zapamiętuje wiele szczegółów, ale pomija cechy istotne i sens ogólny. Powoli zaczyna kształtować się pamięć dowolna, czyli świadoma chęć zapamiętywania i przypominania. Typowa dla sześciolatka jest pamięć mechaniczna, czyli dosłowne zapamiętywanie tekstu, szczególnie rymowanego i rytmicznego. Rozwija się pamięć logiczna, która polega na rozumieniu materiału i umiejętności opowiedzenia go własnymi słowami. Dziecko potrafi się skoncentrować na około 15 minut, ponieważ uwaga ma charakter mimowolny, jest nietrwała, posiada ograniczony zakres, jest chwiejna i łatwo ulega rozproszeniu, nie ma rozdzielności. Ponadto dziecko powinno rozpoznawać i zapamiętywać dźwięki, rozróżniać prawą i lewą stronę, układać puzzle, rozumieć pojęcie czasu, przestrzeni, koloru, liczb, rozumieć pojęcia związane z odległością, rozumieć różnicę między czymś przypadkowym, a zamierzonym, znać dni tygodnia, nazwy miesięcy, pór roku, bawić się w zabawy z podziałem na role, interesować się przyrodą i jej zjawiskami, swobodnie prowadzić rozmowy i starać się uzasadniać swoje decyzje.
Okres przedszkolny powinien zakończyć się osiągnięciem przez dziecko dojrzałości szkolnej i podjęciem nauki w szkole.
 

Literatura:

1. Iwonicka M.,"Rodzinne uwarunkowania rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka".
2. Wilgucka-Okoń B.,"Gotowość szkolna dzieci sześcioletnich".
3. Harwas-Napierała B.,"Psychologia rozwoju człowieka".