Procedury osiągania celów

 

Interdyscyplinarny charakter przedmiotu edukacja dla bezpieczeństwa wymaga od

nauczycieli rozległej wiedzy, bogatego warsztatu pracy oraz stosowania różnorodnych

metod nauczania i urozmaiconych środków dydaktycznych. Specyfika programu

nastawionego w dużej mierze na działania praktyczne w powiązaniu z podstawą

programową opisaną językiem wymagań (umiejętności ucznia) sprawiają, że niektóre

metody nauczania są preferowane bardziej niż inne dla jak najefektywniejszego

wykorzystania wskazanych metod w procesie dydaktyczno-wychowawczym.

Nowa podstawa programowa kładzie nacisk na kształtowanie w uczniu postawy badacza,

który dostrzega procesy zachodzące w otaczającej go rzeczywistości, potrafi je opisywać

i interpretować .Dlatego też duże znaczenie w procesie kształcenia przypisuje się metodom

aktywizującym, które pobudzają myślenie w kategoriach przyczynowo-skutkowych

oraz uczą poszukiwania analogii i alternatywnych sposobów działania – umiejętności

niezwykle przydatnych w sytuacjach kryzysowych.

W nauczaniu edukacji dla bezpieczeństwa niezwykle efektywne okazuje się również

emocjonalne wzmocnienie procesu dydaktyczno-wychowawczego, które wpisane jest

w szczególności w realizację treści z zakresu udzielania pierwszej pomocy.

Różnorodność poruszanych zagadnień skłania do zmienności stosowanych metod

(lekcje multimetodyczne) i dbałości o aktualność prezentowanych treści.

Nauczyciel, kierując się własnym doświadczeniem pedagogicznym powinien dążyć

do zmaksymalizowania aktywności uczniów i wyzwalania w nich postaw humanitarnych,

poszukujących i twórczych.

 

Metody realizacji programu :

 

1. Instruktaż,

Sprawne i zrozumiałe dla odbiorcy przedstawienie zasad wykonywania danych czynności

2. Pokaz ,

Zademonstrowanie działania sprzętu, urządzenia, maszyny itp.

3. Ćwiczenia praktyczne ,

Wykonywanie przez uczniów czynności – poprzedzonych instruktażem i pokazem

– służących wyrobieniu właściwych nawyków, szybkości działania, precyzji.

4. Wykład uczestniczący,

Wzbogacanie wykładu metodami poglądowymi i środkami działającymi na różne

receptory. Istotą wykładu uczestniczącego jest wyzwolenie aktywnego współudziału słuchaczy, np. przez pytania i analogie.

5. Dyskusja ,

Wymiana poglądów (argumentów), ścieranie się stanowisk kilku lub więcej rozmówców.

6. Drama ,

Metoda nastawiona na oddziaływanie psychologiczne i wpływ wychowawczy. Odgrywanie ról.

7. Burza mózgów ,

Dążenie do uzyskania od uczniów jak największej liczby odpowiedzi, propozycji, skojarzeń.

8. Pytania i odpowiedzi

Metoda wielofunkcyjna, umożliwiająca rozpoznanie stanu wiedzy i umiejętności uczniów.

9. Analiza przypadku ,

Omówienie i interpretacja zdarzeń, głównie w celach prewencyjnych i wychowawczych.

10. Wywiad ,

Rozmowa w celu uzyskania informacji, np. od uczestników rzeczywistych zdarzeń.

 

 

 

 

 

 

 

Ocena i kontrola osiągnięć uczniów

 

Formy aktywności uczniów, tzn.:

• ich wypowiedzi,

• sposób wykonania czynności poleconych przez nauczyciela,

• aktywność na lekcjach , zaangażowanie w zajęcia,

• wytwory pracy uczniów (albumy tematyczne, mapy, schematy, wykresy, katalogi itp.)

• testy, sprawdziany, kartkówki

· zachowanie w trakcie zajęć – obserwacja uczestnicząca (głównie w sferze postaw)

 

Oceny powinno się opierać na czytelnych kryteriach. W tym celu należy:

1. Szczegółowo określić wymagania na konkretne oceny szkolne.

2. Przedstawić wszystkie formy kontroli stopnia opanowania materiału oraz postępów

w nauce (klasówka, kartkówka, odpowiedź ustna itd.);

3. Zdefiniować formy kontroli stopnia opanowania materiału oraz wyraźnie określić

zakres ich wykorzystania, np.:

• odpowiedź ustna: może mieć miejsce po każdej lekcji danego tematu; jej zakres

obejmuje problematykę trzech ostatnich zajęć;

• praca klasowa /sprawdzian/: pisemna forma kontroli stopnia opanowania materiału

realizowana po omówieniu działu; zapowiadana z co najmniej 7-dniowym

wyprzedzeniem; zazwyczaj poprzedzona lekcją obejmującą powtórzenie i utrwalenie

materiału.

4. Określić terminy i sposoby poprawiania ocen oraz przekazywania prac pisemnych.

5. Przedstawić procedury poprawy oceny.

6. Udostępnić zainteresowanym rozkład materiału, kryteria ocen i pozostałe informacje

dotyczące realizacji przedmiotu, np.  na stronie internetowej szkoły.

7. Ustalić tryb i terminy nadrabiania zaległości z powodu nieobecności.

8. Wyegzekwować przestrzeganie przedstawionych kryteriów oceniania przez wszystkich

bez wyjątku i na równych prawach.

 

Podstawą do wyprowadzenia wniosku, że uczniowie opanowali wiedzę i umiejętności

przewidziane w programie nauczania, jest obserwacja prowadzona systemowo, w sposób

planowy, ukierunkowany i właściwie udokumentowany.  Obserwacja taka jest za razem

doskonałym narzędziem ewaluacji pracy nauczyciela i skuteczności wykorzystania

programu nauczania.

Ponieważ program z założenia ma charakter czynnościowy, pierwszoplanowym kryterium

stają się umiejętności ucznia. Istotne są także: zaangażowanie ucznia w proces nauczania

– uczenia się, jego aktywność, utożsamianie się z problematyką i przejawianie

zainteresowania przedmiotem.

W dalszej kolejności ocenie powinien podlegać cały zasób wiedzy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kryteria oceniania :

 

Ocena - Celująca

Uczeń:

· inicjuje dyskusje na określony temat

· przedstawia własne (racjonalne) koncepcje rozwiązań, działań, przedsięwzięć

· systematycznie wzbogaca swoją wiedzę i umiejętności, dzieli się nimi z grupą

· odnajduje analogie, wskazuje szanse i zagrożenia określonych działań

· wyraża własny, krytyczny, twórczy stosunek do omawianych zagadnień

· argumentuje własne poglądy, posługując się wiedzą poza programową

· odnosi sukcesy w rywalizacji pozaszkolnej/pozalekcyjnej w konkursach, których

tematyka pokrywa się z treściami kształcenia realizowanymi na zajęciach edukacji dla

bezpieczeństwa

Uczeń zdobył wiedzę znacznie wykraczającą poza zakres programu nauczania.

Ocenę celującą z przedmiotu otrzymuję uczeń, który rozwiązuje zadania złożone, problemowe, o podwyższonym stopniu trudności lub jest laureatem konkursów międzyszkolnych ( I, II, III miejsce ) lub rejonowych, wojewódzkich i ponad wojewódzkich    ( I, II, III miejsce lub wyróżnienie )

 

Ocena - Bardzo dobra

Uczeń:

· sprawnie korzysta z wszystkich dostępnych źródeł informacji

· samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy postawione przez nauczyciela

· jest aktywny na lekcjach i uczestniczy w zajęciach pozalekcyjnych z zakresu edukacji dla

bezpieczeństwa (zawody, konkursy) lub zajęciach pozaszkolnych o specyfice zbliżonej

do przedmiotu

· bezbłędnie wykonuje działania ratownicze, koryguje błędy kolegów, odpowiednio

wykorzystuje sprzęt i środki ratownicze

· sprawnie wyszukuje w różnych źródłach informacje o sposobach alternatywnego

działania (także doraźnego)

· umie pokierować grupą rówieśników

Uczeń opanował wszystkie treści programu i sprawnie wykorzystuje wiedzę z innych

przedmiotów do wykonywania zadań z zakresu edukacji dla bezpieczeństwa.

 

Ocena - Dobra

Uczeń:

· samodzielnie korzysta ze wskazanych źródeł informacji

· poprawnie rozumuje w kategoriach przyczynowo-skutkowych

· samodzielnie wykonuje typowe zadania o niewielkim stopniu złożoności

· podejmuje wybrane zadania dodatkowe

· jest aktywny na lekcjach

· poprawnie wykonuje działania ratownicze, umie dobrać sprzęt i środki ratownicze do rodzaju urazu/ zranienia

Uczeń opanował wszystkie podstawowe treści programu oraz niektóre treści ponadpodstawowe.

 

Ocena - Dostateczna

Uczeń:

· pod kierunkiem nauczyciela wykorzystuje podstawowe źródła informacji

· samodzielnie wykonuje proste zadania w trakcie zajęć

· przejawia przeciętną aktywność

· potrafi podjąć działania podnoszące własne bezpieczeństwo

Uczeń opanował podstawowe treści programu, pozwalające na podejmowanie działań

ratowniczych i zabezpieczających.

Ocena - Dopuszczająca

Uczeń:

· z pomocą nauczyciela wykonuje proste zadania

· opanował najbardziej elementarne umiejętności z zakresu przedmiotu

Uczeń ma braki w wiedzy, które jednak nie uniemożliwiają dalszej edukacji i mogą

zostać usunięte.

 

 

Oczekiwane osiągnięcia absolwenta IV etapu edukacyjnego

 

Znajomość struktury obronności państwa

• rozróżnianie struktur obronności państwa

• rozumienie roli struktur oraz znajomość powinności obronnych organów administracji

i obywateli

• znajomość geopolitycznych, militarnych i gospodarczych aspektów bezpieczeństwa

państwa

• znajomość świadczeń obywateli na rzecz obronności oraz zadań i kompetencji władz

państwowych i samorządowych w tym zakresie

• orientacja w zakresie zadań, struktury oraz podstawowego uzbrojenia i wyposażenia

Sił Zbrojnych RP

 

 

Przygotowanie do sytuacji zagrożeń

• znajomość zagrożeń czasu pokoju i wojny oraz ich ogólna charakterystyka (ze

szczególnym uwzględnieniem możliwości ich wystąpienia w najbliższym otoczeniu)

• znajomość zasad postępowania w przypadku wystąpienia poszczególnych zagrożeń

np. podczas pobytu w szkole, w domu i na trasach komunikacyjnych

• znajomość zasad wyszukiwania i wynoszenia poszkodowanych z rejonów zagrożenia

• znajomość sposobów zapobiegania panice i zasad zachowania własnego

bezpieczeństwa w przypadku wystąpienia poszczególnych zagrożeń

• znajomość podstawowych sposobów oraz środków ochrony ludzi i zwierząt, a także

form ochrony dóbr kultury

• identyfikacja głównych znaków ewakuacyjnych i ochrony przeciwpożarowej

• znajomość środków i sygnałów alarmowych oraz obowiązków ludności po ich

usłyszeniu

• znajomość dróg ewakuacyjnych w szkole, sposobu oznakowania dróg ewakuacyjnych

w obiektach użyteczności publicznej oraz ogólnych zasad ewakuacji

z terenów zagrożonych

• umiejętność ewakuowania się z zagrożonego obiektu (obszaru) w trybie alarmowym

• wiedza na temat genezy i celów międzynarodowego prawa humanitarnego

• znajomość środków rażenia na współczesnym polu walki

• znajomość rodzajów broni konwencjonalnej

• wiedza w zakresie indywidualnej i zbiorowej ochrony przed skutkami użycia broni

konwencjonalnej

• znajomość rodzajów broni masowego rażenia, ich głównego podziału oraz czynników

rażenia tej broni

• wiedza w zakresie zbiorowych środków ochrony ludności, w tym budowli ochronnych

 

Opanowanie zasad pierwszej pomocy

• umiejętność postępowania ratowniczego w miejscu zdarzenia (ocena sytuacji,

zabezpieczenie miejsca zdarzenia, wezwanie fachowej pomocy, zapewnienie

bezpieczeństwa własnego, poszkodowanych i świadków zdarzenia)

• znajomość materiałów opatrunkowych i środków pierwszej pomocy

• umiejętność rozpoznawania stanów zagrożenia życia i zdrowia

• umiejętność wykonania resuscytacji krążeniowo-oddechowej

• umiejętność opatrywania ran i urazów kostno-stawowych

• umiejętność podejmowania działań ratowniczych na miejscu wypadku

komunikacyjnego

• umiejętność udzielania pierwszej pomocy w przypadku zadławienia się

ciałem obcym, utraty przytomności, wstrząsu pourazowego, omdlenia, zawału serca,

udaru mózgu, urazów termicznych, zatrucia, pogryzienia, ukąszenia i użądlenia

oraz ratowania tonących

· świadomość znaczenia wczesnej defibrylacji dla ratowania życia poszkodowanych