PROWADZONE ZAJĘCIA:

 

„Lata dziecięce są górami, z których rzeka bierze

swój początek, rozpęd i kierunek”.

Janusz Korczak

 

 

 

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne

 

Istota zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, zwanych również terapią pedagogiczną, to oprócz kształcenia umiejętności czytania (dekodowania, czytania ze zrozumieniem, czytania twórczego) i pisania (ze wzoru – przepisywania, z pamięci, ze słuchu), korekcja, czyli usprawnianie nieprawidłowo rozwijających się funkcji poznawczych i ruchowych dziecka oraz ich współdziałania, a także kompensacja – stymulowanie funkcji dobrze rozwijających się w celu wspomagania słabiej rozwiniętych lub częściowego ich zastępowania. Zadaniem terapii jest również łagodzenie zaburzeń emocjonalnych, będących efektem szkolnych niepowodzeń oraz wypracowanie motywacji do nauki, której zwykle brakuje uczniom z dysleksją, gdyż utracili ją wskutek utrzymujących się niepowodzeń szkolnych.

 

1. Cel zajęć:

 

Główny cel zajęć korekcyjno-kompensacyjnych to pomoc dziecku w przezwyciężaniu trudności nie można ograniczyć się wyłącznie do ćwiczeń w ramach opóźnionych lub zaburzonych funkcji. Ćwiczenia powinny uaktywniać pracę całego mózgu, aby kształtowanie funkcji opóźnionych było wspomagane przez inne funkcje poznawcze.

Ważne jest, aby każde zajęcia zapewniły dzieci umożliwienie mu prawidłowego funkcjonowania w zespole klasowym oraz osiągania pozytywnych wyników szkolnych.

W ramach zajęć reedukacyjnych

iom materiał do myślenia i mówienia oraz stworzyły możliwości do ćwiczeń ruchowych oraz pozwoliły na odniesienie sukcesu.

Ogólne wskazania terapeutyczne

• zachęcanie dziecka do pracy,
• nagradzanie dziecka za prawidłowo wykonane czynności,
• ukazywanie atrakcyjności wykonywanych zabaw,
• stopniowanie trudności,
• nie dopuszczenie do tego by zabawa była chaotyczna, nużąca.

 

1. Typy ćwiczeń:

 

Usprawnianie zaburzonych funkcji poznawczych:

 

Doskonalenie sprawności manualnej i grafomotorycznej:

 

• chodzenie stopa za stopą po linii,
• rzucanie i chwytanie piłki, balonu,
• rzuty do celu,
• zamalowywanie farbami dużych płaszczyzn dużym pędzlem, ruchami pionowymi i poziomymi,
• malowanie dużych form kolistych z zachowaniem kierunku pisania,
• malowanie szlaczków,
• montowanie konstrukcji z gotowych elementów, np. klocków, krążków,
• modelowanie w plastelinie, modelinie,
• nawlekanie różnych elementów na sznurek,
• cięcie papieru po linii prostej, falistej,
• wydzieranki i naklejanki,
• pogrubianie konturów,
• rysowanie po śladzie kropkowym lub kreskowym,
• rysowanie za pomocą szablonów,
• kopiowanie rysunków przez kalkę techniczną,
• zamalowywanie kredkami małych przestrzeni,
• rysowanie szlaczków literopodobnych w liniaturze,
• odtwarzanie układów z elementów powtarzających się cyklicznie, różniących się kształtem lub kolorem,
• kolorowanie rysunków w książeczkach,
• kreślenie w powietrzu na przemian prawą i lewą ręką form kolistych i falistych.

 

Usprawnianie funkcji wzrokowej i koordynacji wzrokowo-ruchowej:

 

• dobieranie par jednakowych obrazków (domino, dobieranki, loteryjki),
• dobieranie par jednakowych figur geometrycznych,
• odtwarzanie z pamięci układu elementów,
• układanie obrazków w kolejności, w jakiej były pokazywane,
• układanie obrazków i kompozycji z figur geometrycznych i klocków, według wzoru i z pamięci,
• wyszukiwanie różnic i podobieństw między obrazkami,
• wyszukiwanie i dobieranie par jednakowych liter (bez czytania), jedynie na podstawie identyfikacji wzrokowej,
• składanie sylab w wyrazy za pomocą suwaków,
• rozpoznawanie liter wśród zestawu innych liter,
• układanie pociętych liter,
• dopasowywanie części obrazków do całości,
• uzupełnianie braków na obrazku,
• zabawy zręcznościowe: toczenie, rzucanie, chwytanie różnych przedmiotów, np. woreczków, kółek, piłek,
• zabawy zręcznościowe - skaczące czapeczki, pchełki, bierki,
• wyliczanie przedmiotów zapamiętanych wzrokowo,
• rozpoznawanie treści obrazków.

 

Ćwiczenia orientacji czasowo – przestrzennej:

 

• wskazywanie prawej i lewej części ciała (autoorientacja),
• orientacja w schemacie ciała osoby stojącej naprzeciw,
• układanie obrazków po lewej i prawej stronie, na górze i na dole wg instrukcji słownej,
• pojęcie pór roku, nazw dni tygodnia, miesięcy,
• wykonywanie prostych ruchów, kreślenie kształtów graficznych w powietrzu,
• przybieranie określonych pozycji zgodnie z instrukcją słowną,
• ćwiczenie orientacji w przestrzeni – szachownica,
• rysowanie przedmiotów w odpowiednim położeniu, np. pod drzewem,
• kolorowanie obrazka według instrukcji,
• chodzenie po narysowanej ścieżce,
• śledzenie linii, przedmiotów wzrokiem.

 

Ćwiczenia funkcji słuchowej:

 

• różnicowanie dźwięków pochodzących z otoczenia,
• rozpoznawanie głosów z taśmy magnetofonowej oraz naśladowanie ich,
• dobieranie par tych samych dźwięków,
• zabawy ruchowe ze śpiewem, klaskaniem,
• odtwarzanie struktur rytmicznych,
• wyodrębnienie zdań i wyrazów w wypowiedziach,
• powtarzanie ciągów słownych,
• porównywanie zdań długich i krótkich przez liczenie wyrazów w zdaniu,
• podział wyrazów na sylaby,
• liczenie sylab w wyrazach,
• dobieranie rymujących się nazw obrazków,
• rozwiązywanie zagadek odbieranych słuchowo,
• analiza i synteza głoskowa wyrazów (skojarzenie głoski ze znakiem graficznym),
• rozpoznawanie określonej głoski w nagłosie, śródgłosie i wygłosie wyrazów,
• analiza i synteza sylab podanych ze słuchu,
• rozpoznawanie obrazków na podstawie pierwszych głosek ich nazw,
• tworzenie wyrazów rozpoczynających się od podanej sylaby.

 

Ćwiczenia w czytaniu i pisaniu:

 

• składanie pociętych liter,
• dobieranie par jednakowych liter,
• dobieranie liter wielkich do małych, drukowanych do pisanych,
• wykonanie albumu literowego,
• układanie i czytanie sylab, potem wyrazów jednosylabowych, dwu- i wielosylabowych,
• praca nad poprawnością i płynnością czytania, likwidacja nawyku literowania,
• dobieranie wyrazów i zdań do obrazków, rozsypanki zdaniowe,
• uzupełnianie liter, sylab w wyrazach,
• kształcenie umiejętności cichego czytania ze zrozumieniem treści,
• nauka pisania opracowanej litery,
• pisanie sylab dwuliterowych,
• czytanie i pisanie wyrazów ze zbiegiem spółgłosek,
• przepisywanie z uzupełnianiem brakujących liter, sylab,
• ćwiczenia w różnicowaniu liter o podobnym kształcie graficznym: b-d-g, m-n-u, l-ł-t,
• opracowanie samogłosek,
• opracowanie dwuznaków,
• opracowanie pisowni wyrazów z głoskami miękkimi,
• opracowanie pisowni wyrazów ze zmiękczeniem bi, pi, mi, fi, ki, gi,
• ćwiczenia w pisaniu wielkiej litery na początku zdania i kończeniu kropką,
• kształcenie świadomości ortograficznej,
• utrwalenie rozpoznawania rzeczowników, czasowników i przymiotników,
• utrwalenie rozpoznawania zdań oznajmujących, pytających, rozkazujących,
• przepisywanie zdań i krótkich tekstów pisanych i drukowanych,
• pisanie z pamięci i ze słuchu zdań, wyrazów, krótkich tekstów.

 

Ćwiczenia koncentracji uwagi:

 

• stosowanie technik wyciszających związanych z organizacją szyku dnia,
• wydłużenie stopniowo czasu wysiłku umysłowego,
• przypominanie o zwróceniu uwagi i koncentrowaniu się na danej czynności,
• rozpoznawanie przedmiotów na obrazkach złożonych,
• porządkowanie historyjek obrazkowych,
• dobieranie „dobrych” i „złych” obrazków do odpowiednich historyjek,
• czytanie prostych opowiadań – po przeczytaniu dziecko wyszczególnia osoby, przedmioty występujące w bajce, odpowiada na pytania dotyczące bohaterów,
• częste zadawanie dziecku prostych pytań w różnych sytuacjach – np. wizyta, obejrzany film.

 

 

Rozwijanie i wzbogacanie słownictwa:

 

• tworzenie nowych wyrazów poprzez dodawanie lub odcinanie głosek,
• układanie „łańcuszka” obrazków według głoski w nagłosie i wygłosie,
• przekształcanie wyrazów przez zmianę lub dostawienie sylab,
• przeglądanie Słowniczka ortograficznego dla najmłodszych i zapoznawanie się z nim,
• tworzenie rymowanek,
• szukanie wyrazów pokrewnych, bliskoznacznych, przeciwnych,
• rozwijanie zdań.

 

Ćwiczenia pobudzające do działania:

 

• gra w kwiaty,
• układanie mozaiki,
• kopiowanie na szkle,
• malowanie palcami,
• rysowanie świecą,
• lepienie z gliny, plasteliny, modeliny, masy solnej,
• wycinanka ze szmatek,
• witraże papierowe,
• formowanie z pasków papieru, drutu.

 

 

 

 

Zajęcia socjoterapeutyczne    

 

 

     Zajęcia socjoterapeutyczne są formą pomocy adresowaną do dzieci i młodych ludzi
w okresie dorastania, borykających się z problemami osobistymi i trudnościami życiowymi.     

W obszarze oddziaływań socjoterapeutycznych pozostają dzieci z zaburzeniami zachowania, nadpobudliwością, agresją, zahamowaniem, niską samooceną, nieśmiałe, dzieci mające problemy szkolne wynikające z parcjalnych deficytów bądź z zaniedbania środowiska.
Zadaniem socjoterapii jest więc wspomaganie dzieci i młodzieży w rozwoju i pojmowaniu rzeczywistości poprzez realizację celów rozwojowych, edukacyjnych i terapeutycznych.
     Cele rozwojowe wiążą się ściśle z wiekiem uczestników zajęć, gdyż w każdej fazie życia dominują określone potrzeby, których zaspokojenie odgrywa istotną rolę w procesie rozwoju. Rozwijają również indywidualne zainteresowania i podejmują istotne dla określonej grupy wiekowej zagadnienia.

 

            Cele rozwojowe dotyczą głównie:

- poznania samego siebie, swoich mocnych i słabych stron;

-budowania poczucia własnej wartości;

- doskonalenia umiejętności zachowań asertywnych;

- kształtowania inteligencji emocjonalnej (rozpoznawanie, nazywanie emocji i uczuć).

 

Cele edukacyjne wspomagają proces nabywania wiedzy o samym sobie i o innych ludziach oraz proces rozumienia świata społecznego.

 

            Cele edukacyjne dotyczą głównie:

- przełamywania nieśmiałości i nawiązywania kontaktów;

- umiejętności wyrażania swoich uczuć;

- umiejętności wytyczania celu;

- umiejętności podejmowania samodzielnych decyzji i brania za nie odpowiedzialności;

- uczenia tolerancji i akceptacji drugiego człowieka;

- uczenia współpracy i współdziałania.

     Jednak istota socjoterapii polega głównie na realizacji celów terapeutycznych, czyli organizowaniu takich sytuacji społecznych podczas spotkań, które dostarczą uczestnikom zajęć doświadczeń korekcyjnych, przeciwstawnych doznanym urazom oraz sprzyjać będą odreagowaniu napięć emocjonalnych i posłużą uczeniu się nowych umiejętności społecznie aprobowanych.

            Cele terapeutyczne dotyczą głównie:

- odreagowania emocji;

- rozwiązywania problemów, trudnych sytuacji;

- lepszego zrozumienia ludzkich zachowań;

- otrzymywania wsparcia od grupy;

- przyjmowania i dawania informacji zwrotnych.

    

 W socjoterapii stosuje się wiele metod i technik pracy. Do najczęściej wykorzystywanych należą:

- rundka w kręgu,

- "burza mózgów",

-uzupełnianie zdań,

- techniki plastyczne,

- śpiew i muzykowanie,

- psychogimnastyka,

- praca w parach lub małych grupach,

- gry i zabawy,

-inscenizacje i odgrywanie scenek (psychodrama),

- relaksacja,

- wizualizacja.

 

 

 

 

                           Zajęcia psychoedukacyjne

 

Główne cele zajęć psychoedukacyjnych to:

 

1. Poprawa społecznego i emocjonalnego funkcjonowania dzieci poprzez nawiązanie satysfakcjonujących kontaktów z rówieśnikami i dorosłymi (zmiana sposobu zachowań).
2. Zmniejszenie napięć i niepokojów związanych ze szkołą i z rodziną (odreagowanie emocjonalne).
3. Zapobieganie wadliwej adaptacji dzieci do warunków życia i wymagań otoczenia poprzez uczenie ich pozytywnego patrzenia na siebie, swoje życie i otoczenie (zmiana sądów o rzeczywistości).

 

            Uczęszczając na zajęcia psychoedukacyjne dzieci mają możliwość nabywania umiejętności interpersonalnych potrzebnych do nawiązywania satysfakcjonujących relacji
z rówieśnikami i dorosłymi: rozpoznawania, nazywania i wrażania uczuć, radzenia sobie z przykrymi emocjami, komunikowania się, asertywności, rozwiązywania konfliktów, niwelowania stresu, twórczego myślenia oraz wzmocnienia poczucia własnej wartości.

                                                                                             

Liczebność grupkształtuje się w granicach 3 – 12 osób.

Forma zajęć- warsztaty

Metody stosowane podczas zajęćto między innymi: gry i zabawy, ćwiczenia ruchowe,  prace plastyczne, ćwiczenia relaksacyjne, swobodne wypowiedzi, dyskusje kierowane, pantomima, drama, scenki, wizualizacja, czyli atrakcyjne z punktu widzenia dzieci metody aktywizujące.

 

 

  ZAJĘCIA Z TERAPII PEDAGOGICZNEJ

         Terapia pedagogiczna,zwana dawniej reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, to specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Zaburzenia
te koryguje się poprzez odpowiednie oddziaływania specjalistyczne o charakterze psychologiczno - pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym. Jest to szczególnie ważne na początku kariery szkolnej dziecka.

 

Brak osiągnięć w nauce, częste niepowodzenia zazwyczaj wiążą się z trudnościami w czytaniu, pisaniu, liczeniu i innych czynnościach szkolnych i odnoszą się do dzieci o:

- inteligencji przeciętnej i niższej niż przeciętna,

- z zakłóceniami funkcji wzrokowych i słuchowych,

- z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego razem z zakłóceniami procesu lateralizacji,

- o zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno – motywacyjnych,

- z zaburzeniami mowy,

- z zaburzeniami zdolności matematycznych,

- z zaburzeniami dynamiki procesów nerwowych.

 

            Terapia pedagogicznastwarza dzieciom z zakłóceniami rozwojowymi możliwości wszechstronnego rozwoju. W celu eliminowania niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji oddziaływuje się za pomocą środków pedagogicznych na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się.

            Terapię pedagogicznąprowadzi się w formie indywidualnej i grupowej (liczba uczestników zajęć wynosi od 2 do 5 uczniów), by spowodować określone, pozytywne zmiany w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno - motywacyjnej oraz wiedzy i umiejętnościach dziecka.

W szkole terapia pedagogiczna odbywa się zazwyczaj w postaci zajęć korekcyjno - kompensacyjnych i wyrównawczych.

 

Celem terapii pedagogicznej jest:

 

- stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych,

- wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów,

- eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji

- dzieci wymagają wyrównywania braków w sferze psychicznej w skutek doświadczania negatywnych ocen i kar, a więc zainteresowanie ich tym, co jest dla nich atrakcyjne i możliwe do osiągnięcia oraz dostrzeganie uzdolnień, sukcesów
i pozytywnych cech.