Szkoła dla Rodziców PROGRAM „KAŻDY Z NAS MOŻE BYĆ DOBRYM RODZICEM” Program rozwijający kompetencje wychowawcze - informacje dla rodziców Typowe dla dzieci rodzaje emocji Charakterystyczne cechy emocji dziecięcych Jak emocje wpływają na przystosowanie psychiczne i społeczne dzieci? Różnice indywidualne w rozwoju emocjonalnym Równowaga emocjonalna CO WARTO WIEDZIEĆ O ALKOHOLU CZY POZWALAĆ DORASTAJACEMU DZIECKU NA PICIE ALKOHOLU W DOMU? ODDZIAŁYWANIE WYCHOWAWCZE RODZICÓW - ALKOHOL SYGNAŁY OSTRZEGAWCZE, ŻE MOJE DZIECKO PIJE SZKODLIWE DLA TWOJEGO ZDROWIA NAPOJE ENERGETYZUJĄCE SZODLIWA ENERGIA - materiały dla rodziców BUDOWANIE WARTOSCI U SWOJEGO DZIECKA - materiały dla rodziców JAK BUDOWAĆ POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI U DZIECKA? Apel Twojego dziecka Wpływ telewizyjnych obrazów agresji na psychikę dzieci w młodszym wieku szkolnym Szkodliwe treści w sieci... Bezpieczny Internet-informacja dla rodziców 10 PORAD DLA RODZICÓW DOTYCZĄCYCH BEZPIECZNEGO KORZYSTANIA Z INTERNETU PRZEZ DZIECI Jak trafnie postępować z dzieckiem w okresie dorastania? JAK TRAFNIE POSTĘPOWAĆ Z DZIECKIEM W OKRESIE DORASTANIA CZ. II? RODZICU, JAK REAGOWAĆ NA KŁAMSTWO? WPŁYW TELEWIZJI NA WYCHOWANIE DZIECKA W WIEKU SZKOLNYM Co to jest DYSGRAFIA CO ZAMIAST KRZYKU – JAK MÓWIĆ DO DZIECKA, ABY NAS SŁUCHAŁO?

PROBLEMY WYCHOWAWCZY I NIE TYLKO...

BUDOWANIE WARTOSCI U SWOJEGO DZIECKA - materiały dla rodziców

Słowa mają moc czyli o sztuce doceniania.

 

Dlaczego warto chwalić dzieci:

 

  • pochwała poprawia nasz nastrój;
  • większość osób czuje się zmotywowana do dalszej pracy;
  • często pochwała jest dla nas informacją dotyczącą naszych umiejętności;
  • mamy większą świadomość swoich zasobów, umiejętności i dzięki temu mamy wyższe poczucie własnej wartości;
  • pochwała pomaga w pozytywnym myśleniu na swój temat;
  • miło myśli się o osobie, która potrafi docenić innych.

 

Ogólne zasady dotyczące formułowania pochwał:

  • powinny być uczciwe i realistyczne;
  • powinny zawierać opis zachowania oraz uczucia rodzica;
  • częstotliwość powinna być dostosowana do potrzeb dziecka, ważne żeby chwalić adekwatnie – dopasowujemy pochwałę do możliwości dziecka lub osoby;
  • pamiętamy o chwaleniu za codzienne obowiązki;
  • pochwały powinny być konkretne, opisujące zachowanie a nie cechę (zamiast mówić córce, że jest „wspaniała”, skup się na konkretnej rzeczy, która zdobyła twoje uznanie, możesz jej na przykład powiedzieć: „Aniu, podoba mi się Twoje wypracowanie, szczególnie zakończenie – bardzo pomysłowe!”);
  • docenienie powinno zostać wypowiedziane od razu po zachowaniu;
  • nagradzać należy również za wysiłek, nie tylko za osiągnięcia;
  • chwal w cztery oczy, ale jeśli wokół są inni ludzie − nie czekaj z pochwałą aż zostaniecie sami.

 

Na pochwałę składa się:

  • komunikat werbalny (chwaląc, pamiętaj o trzech elementach: po pierwsze opisz, co widzisz, np. „Podzieliłeś się chrupkami z Krzysiem.”, po drugie opisz, co czujesz, np. „Jestem zadowolona.”, po trzecie podsumuj, np. „To się nazywa przyjacielskie zachowanie. Możesz być z siebie dumny.”)
  • komunikat niewerbalny (uśmiech, przytulenie, poklepanie po ramieniu, SMS, zostawiony liścik, mimika, gesty oraz ton głosu spójne z treścią, którą przekazujemy).

 

Co może zepsuć pochwałę? Czyli kilka słów o „antypochwałch”.

Przykłady niepoprawnych, nieskutecznych pochwał:

  • No pięknie, super! (ocena)
  • Jesteś najładniejszą dziewczynką w klasie. (nieadekwatne, etykietka)
  • Podoba mi się jak bawiłeś się z Krzysiem, ale nie zabieraj mu więcej zabawek. (słówko „ale” – dziecko pamięta tylko to, co wypowiadamy po „ale”)
  • Zaskoczona jestem, że potrafisz sprzątać. (ukryta krytyka, brak wiary w dziecko)
  • Widzisz, jak chcesz to potrafisz. (odwoływanie się do wcześniejszych niepowodzeń)
  • Rysujesz ładniej niż siostra. (porównywanie)
  • Zrobiłeś ładny, kolorowy rysunek nie to co twoi koledzy – istne bohomazy! (ocena, obrażanie innych, porównywanie)
  • Tak, tak, bardzo ładnie – mówi mama nie odrywając oczu od komputera. (brak zainteresowania, brak szacunku)
  • Podoba mi się, że sprzątnąłeś wszystkie klocki z podłogi – mówi mama i jednocześnie wyciąga jeszcze trzy klocki spod kaloryfera. (poprawianie)

 

Jak budować poczucie własnej wartości u dziecka?

Poczucie własnej wartości to zaufanie do własnej umiejętności myślenia i radzenia sobie z wyzwaniami, jakie stawia przed nami życie, wiara w nasze prawo do szczęścia, poczucie, że jest się wartościowym człowiekiem, zasługującym na miłość, uprawnionym do spełniania własnych potrzeb i realizacji pragnień oraz czerpania satysfakcji z efektów własnych starań.

 

Co mogą robić rodzice, dziadkowie, opiekunowie, by budować poczucie własnej wartości
u dziecka?

 

Komponenty poczucia własnej wartości:

 

Co powinien robić opiekun:

 

Widoczna przyjemność czerpana z życia, akceptacja siebie, która przejawia się w wyrazie twarzy, sposobie mówienia, poruszania się, bycia – ruchy są swobodne, spontaniczne.

  • akceptować dziecko takim, jakie ono jest
  • obdarzać je miłością bezwarunkową
  • obdarzać zaufaniem
  • okazywać wiarę w dobroć dziecka
  • okazywać szacunek dziecku – szanować jego uczucia, potrzeby, granice
  • szanować swoje granice, czyli wyznaczać dziecku granice
  • ustalać zasady.

Widoczna harmonia między werbalnymi i niewerbalnymi sposobami komunikowania się z innymi, przejawiająca się spokojem i zgodnością pomiędzy tym, co mówimy i robimy oraz tym, co widoczne jest w naszych ruchach, reakcjach ciała.

  • informować o przeżywanych uczuciach (nie zaprzeczać)
  • być spójny na poziomie werbalnym i niewerbalnym
  • przekazywać dziecku spójne komunikaty na temat oczekiwań, zasad
  • być wzorem dla dziecka.

Otwarta postawa wobec faktów i rzeczywistości, która przejawia się otwartością w mówieniu zarówno o własnych osiągnięciach i zasobach, jak i o porażkach czy brakach osobistych.

  • potrafić przyznać się do błędu
  • dawać sobie i innym prawo do popełniania błędów, doświadczania porażek
  • uczyć, że z błędów można wyciągać wnioski na przyszłość
  • mieć świadomość własnych mocnych stron
  • dostrzegać i doceniać mocne strony dziecka
  • znać swoje ograniczenia
  • akceptować realne możliwości dziecka, w tym także jego ograniczenia
  • wspierać dziecko, gdy doświadcza porażek czy rozczarowań.

Łatwość w obdarzaniu innych, jak i w przyjmowaniu komplementów, a także w radzeniu sobie z krytyką, przejawiająca się w gotowości do przyznawania się do błędów.

 

  • umieć przyjmować komplementy, pozytywne informacje zwrotne na swój temat (bez zaprzeczania, umniejszania)
  • doceniać i chwalić dziecko
  • przyjmować także krytyczne informacje zwrotne na swój temat.

Swoboda w okazywaniu i przyjmowaniu wyrazów uczucia.

 

  • okazywać dziecku uczucia, miłość, czułość
  • dawać bliskość zarówno emocjonalną, jak i fizyczną, np. przytulać dziecko
  • być otwarty na sygnały wysyłane przez dziecko, a które świadczą o uczuciach do rodzica
  • przyjmować czułość ze strony dziecka.

Swoboda w okazywaniu i przyjmowaniu wyrazów uczucia.

 

  • okazywanie uczuć, miłości, czułości podobnie jak pochwały nie rozpieszcza dziecka, a tylko dodatkowo może wzmacniać więź, pozwalać dziecku doświadczać przyjemnych uczuć związanych z byciem z kimś w bliskim kontak­cie zarówno fizycznym, jak i emocjonalnym
  • uczymy dziecko, że czymś naturalnym jest okazywanie sobie uczuć, a także ich przyjmowanie.

Otwartość, samodzielność i ciekawość wobec nowych doświadczeń, idei, możliwości, wiara we własne siły i możliwość odniesienia sukcesu.

 

  • zachęcać dziecko do samodzielności
  • stawiać adekwatne do możliwości dziecka granice – zapewniające bezpieczeństwo, ale jednocześnie pozwalające na rozwój
  • tam, gdzie to możliwe dawać dziecku dokonywać wyboru
  • doceniać wysiłek dziecka, a nie tylko końcowy efekt
  • wykazywać zainteresowanie i dawać wsparcie w samodzielnych inicjatywach dziecka
  • towarzyszyć dziecku, pomagać, ale nie wyręczać
  • zamiast dawać dziecku gotowe odpowiedzi − zachęcać do samodzielnego myślenia
  • podsuwać dziecku pomysły
  • pozwalać dziecku na marzenia, w tym także na te, które dotyczą przyszłości dziecka i tego kim będzie
  • pokazywać, że inne osoby także mogą być cennymi źródłami wiedzy
  • stawiać adekwatne oczekiwania − tak, by dziecko mogło doświadczyć własnej skuteczności, odnieść sukces
  • dodawać otuchy w sytuacjach porażek, być oparciem dla dziecka.

Poczucie humoru w stosunku do świata i samego siebie.

 

  • mieć dystans do siebie
  • umieć zażartować nawet z samego siebie
  • pokazywać, że nie trzeba być „idealnym”.

Akceptowanie uczuć, także tych trudnych jak złość, bezsilność, strach czy smutek.

 

  • radzić sobie z przeżywanymi uczuciami, panować nad emocjami
  • uczyć swoje dziecko, że nie ma złych i dobrych uczuć
  • starać się zrozumieć uczucia dziecka
  • nazywać dziecku uczucia
  • powstrzymywać się od ocen, nawet jeśli uczucia dziecka nie zawsze wydają mu się zrozumiałe
  • zapewniać dziecku bliski kontakt, zarówno fizyczny, jak i emocjonalny
  • zapewniać dziecko o swojej miłości niezależnie od przeżywanych przez nie uczuć – także tych nieprzyjemnych jak złość, frustracja, rozżalenie.

Asertywność.

 

  • umieć odmówić, postawić granice
  • umieć przyjąć odmowę dziecka
  • przyjmować perspektywę dziecka, także w sytuacji, gdy różni się ona od jego perspektywy
  • szanować innych ludzi, ich odmienne zdanie, wartości, potrzeby.

 

 

Źródło: www.fdn.pl

 

Wiadomości

Kontakt

  • Szkoła Podstawowa Nr 9 w Gliwicach
    ul. Sobieskiego 14
    44-100 Gliwice
    mail: sekretariat@sp9.gliwice.eu
  • 32 239 13 62

Galeria zdjęć